Het zijn slechts ongeveer 40 kilometer van Katowice naar Auschwitz of Oświęcim zoals de Poolse naam is. 
De camperplek die we hebben gevonden is op de parkeerplaats van hotel Imperiale. Ze hebben het hier slim bekeken want het is slechts 7,00 per nacht en je mag in het hotel douchen en van het toilet gebruik maken. 
Dingen waar wij geen gebruik van maken maar wat er ook nog bij zit: een restaurant met prima prijzen en idem reviews. Zo zien we dus woensdagavond de meeste camperaars op het terras een hapje eten en hebben al snel een gezellig praatje met elkaar! Sommigen hebben vandaag de tour naar Auschwitz gedaan en sommigen gaan net als wij morgen. Dat was nog wel een dingetje want we kregen vanmorgen een appje van ‘Get your guide’ dat onze tour om 11.15 uur niet door kan gaan, te veel aanmeldingen….🤔 Vreemd verhaal maar uiteindelijk was er een oplossing en kunnen we morgen op een andere tijd mee. Ook prima en eigenlijk beter want we gaan nu al om 09.15 uur en de weersverwachting voor morgen is rond de 30 graden. 😳 Op de fiets hebben we net al verkend waar we ons moeten melden. Het is een afstand van niets. Op de parkeerplaats bij Auschwitz mag je met de camper ook overnachten maar dat heeft iets vreemds voor ons. 😞 De volgende morgen fietsen we bewapend met zonnecrème, hoed en genoeg drinken naar het museum waar we ons moeten melden. Onze tickets zijn voor Auschwitz én Birkenau. Tussen deze twee kampen gaan pendelbussen. Op de grote parkeerplaats is het een komen en gaan van bussen, auto’s en campers en daartussen fietsen deze 2 Nederlanders. 😊 Duideijk staat aangegeven waar je je kan melden. Per dag komen er zo’n 5000 bezoekers! Onze gids is een Poolse dame die ook in het museum werkt. Zij geeft de rondleiding in het Duits (eigenlijk hadden we dus de Engelse versie maar die ging niet door). Voor het eerste gedeelte krijgen we een headset. Als iedereen van onze groep die heeft gaan we op pad. Ik ga verder niet uitleggen wat Auschwitz is want ik neem aan dat een ieder met een beetje ontwikkeling zich bewust is van de gruweldaden die zich daar hebben afgespeeld. 😪 Ook ga ik niet veel vertellen over de rondleiding. Wie er ook geweest is zal de foto’s en de daarbij komende gevoelens herkennen en wie nog wil gaan moet zonder voorkennis alles over zich heen laten komen. 😪 Wij vonden vooral het begin heel indrukwekkend maar nu ik dit zo aan het tikken ben denk ik, de hele tour was niet in woorden uit te drukken en van begin tot eind indrukwekkend en bizar. Aan het einde van de hele rondleiding staan we buiten de poort en hebben geen benul van de tijd. Zo intensief en huiveringwekkend was de tour. Doodop van de hitte, de indrukken en de brandende zon stappen we weer op de pendelbus retour naar het startpunt, fietsen vervolgens terug naar de camper en gaan dan naar het hotel restaurant voor een late lunch. Het is te absurd dat we dit doen, dat dit kan, terwijl hier in de oorlog anderhalf miljoen mensen om het leven zijn gekomen. Die konden niet schuilen voor hitte en kou. Die hadden geen bus waarmee ze weg konden rijden. Er was geen terras en geen stoel om te zitten. Geen lekker eten maar slechts grauw brood. Zomaar een zinnetje uit het vreselijke verhaal van de gids; ‘Het avondeten was een afgebroken kleine homp oud brood en ze kregen als ze geluk hadden ook een stukje mee voor de volgende ochtend. Dit moesten ze eigenlijk ‘s avonds in hun barakken gelijk op eten want anders deden de ratten dat!’ 😡 Het is en blijft niet te bevatten! 😪 Opvallend was trouwens dat we niemand een selfie hebben zien maken, iedereen gepast en met respect de tour volgde en bovenal: er waren gelukkig geen souvenirwinkels. 🙏🏻🙏🏻 ‘s Avonds vraag ik aan mijn vent of zijn foto’s gelukt zijn. Hij zit peinzend naar zijn scherm te kijken; ‘Ja, ik ben wel tevreden met wat ik gemaakt heb maar veel liever had ik ze niet gemaakt, dan was dit alles niet gebeurd.’
Daar sluiten we dan maar mee af. 😪
De foto’s die nu volgen kunnen schokkend zijn. Ze zijn met respect en in stilte genomen. 😪
De blikken blauwzuurgas waarmee de gevangenen werden vermoord.
De kunstbenen en armen die overbleven.
Stapels brillen.
Huisraad, want de gevangen werd voorgehouden dat ze verder zouden reizen.
Enorme partijen schoenen. Deze damesschoen met hak en dit broekje van een kind: ik vind ze beiden zo huiveringwekkend en emotioneel. 😪 Je beste kleding aan en mee in de koffer want je gaat op reis, men wist niet beter. Zo triest. 😪
Koffers….
Degenen die in leven werden gehouden sliepen in drie-hoog stapelbedden waar per matras drie mensen moesten slapen.
De executiemuur….
Met een zonnetje en de bomen die er in 80 jaar zijn gegroeid ziet het er niet eens zo gruwelijk uit. Bizar….😞
De galg waar de kampcommandant in 1947 werd opgehangen. 
De ingang naar gaskamer 1. 
Hier werd het blauwzuurgas naar binnen gegooid.
Vier verbrandingsovens. 
En hier deed Joseph Mengele zijn gruwelijke experimenten op twee- en drielingen.
Birkenau. Het grotere concentratiekamp.
Gevangenen, ‘asocialen’, zigeuners, joden, homosexuelen en nog veel meer ‘untermenschen’ kwamen op dit perron aan na een gruwelijke reis per veewagen en velen werden rechtstreeks naar de gaskamer gestuurd. Die waren er minder lang dan de drie uur dat onze rondleiding duurde. 
Gaskamer 3 en 4 werden om bewijs te verdonkeremanen in januari 1945 al opgeblazen door de vluchtende ss-ers. 
Anderhalf miljoen mensen er werden vermoord….
We maken een quick stop, fotograferen de grensovergang, 
bekijken het strand 
en wandelen terug naar de parkeerplaats waar de hut staat. Het is een typische grensovergangsplaats. Vele winkels met goedkope sigaretten en drank. ‘Wil je verder kijken?’ vraagt mijn lover maar ik geloof het wel. 🙂 Langs de kust slingert de weg zich verder, soms door leuke toeristische plaatsjes dan weer door een dorp zo klein met helemaal niets. 
Op internet hebben we gevonden dat Polen tolwegen heeft maar hoe dat het werkt? We komen er niet uit. De site’s die we erover vinden zijn in het Pools en niet makkelijk te vertalen. Schone taak dus om de tolwegen te vermijden. 🤔 Via de camper-app heb ik een camping gevonden in de kleine kustplaats Pustkowo, vlak aan het strand. Wat ons direct opvalt op de app is dat de camperplaatsen veelal slechte reviews hebben of niet meer bestaan en dat zowel de campings als camperplaatsen allemaal erg prijzig zijn. Dat hadden we in Polen niet verwacht! Onder de 20 euro vinden we niets. Bij deze in Pustkowo betalen we 27,00 euro. 
Het is wel een prima plek dus boeken we 2 nachten. Omdat de zon heerlijk schijnt wandelen we naar het strand. Oef, wat is het warm, veel warmer dan verwacht. Waarom lopen we hier helemaal aangekleed?! 😫 
Bij de plaatselijke strandbar doen we een tequila sunrise, oh ja, en wat lekkers (totaal 30,00 euro!) ,
dan snel terug naar de hut. Met de strandtas, bikini en zwembroek aan als een speer retour naar de playa. Het is wel even wennen hier in Polen. De mensen spreken niets anders dan Pools, zijn schuw en zeker niet spraakzaam.🤔 Wie wel altijd spraakzaam en vrolijk is is mijn ‘bonusvader’ Jan en omdat het vandaag Vaderdag is vind ik dat hij in het zonnetje gezet mag worden. Op facebook post ik dit lieve berichtje voor hem. 😍
Vele leuke eetzaakjes, hippe barretjes en winkeltjes aan weerskanten van een drukke weg. Ook nu valt het weer op hoe stug en achterdochtig de mensen zijn. In de winkels geen respons op ons gedag zeggen. Als ik in een boetiekje ben zakt mijn lover op een stoel die de shop buiten heeft staan, ‘Gelukkig ze hebben ‘vermoeide mannenbankjes’ , kan ie dan altijd blij roepen. Eén van de verkoopsters ziet hem zitten en echt, de hele tijd dat ik binnen ben blijft ze in zijn buurt spiedend naar hem kijken alsof ie iets zou pikken. 🤨 Het is een ding hoor de Poolse taal, ik vind het zo stom als je niets kan zeggen dus heb wat woorden opgezocht maar verder dan; ‘Hallo, dank je wel, ja en nee.’ kom ik niet. Omdat ze vaak niet anders dan Pools spreken (zeggen ze) moet de vertaal-app er dikwijls bijkomen. We kunnen er ook totaal geen chocola van maken en er zijn geen herkenbare woorden voor ons. ‘s Avonds nemen we de mogelijke routes nog eens door. Beiden krijgen we nog geen vibraties van dit land. Laat ik voorop stellen dat wat we tot nu toe hebben gezien echt prachtig is maar wij krijgen het gevoel niet. Om deze reden slaan we de rit naar Gdansk over. Het is een heel eind uit de richting en we geloven het wel. We gaan nu naar beneden richting Krakau en Auschwitz. Om het aantal kilometers te verdelen gaat de route in stukken. Hoe we dat doen? Nou, gewoon een beetje lukraak met als leidraad de camper-app. Zo vind ik in Zbaszyń camping Przy Baszcie aan een meertje waarvan ik jullie de lastige naam zal besparen. 🤣 
Ook hier weer een stevig prijsje van 28,00 euro maar we hebben het na zo’n kleine 300 kilometer met alleen maar dichte bossen en uitgestrekte velden met veel mais wel gehad. Nadat we zonder er doorheen te zakken dit bouwvallige bruggetje 
hebben getrotseerd staan we bij de camping. 😳
Volgens de vriendelijke dame van de receptie is het centrum van het stadje (aantal inwoners in deze gemeente ongeveer 13.420) erg leuk en zeker de moeite waard. Omdat ik de afgelopen dagen steeds meer grijze haren zie wil ik gelijk een kapper opzoeken. Alhoewel is dat in Polen verstandig….de dames hebben hier veelal ravenzwart of pornoblond haar. 🤣 Op de fiets rijden we naar het centrum
en voordat we het weten zijn we er al weer uit. ‘Lekker dan, ik weet niet wat dat mens van de receptie vindt maar dit dorp is drie keer niets.’ mopper ik al fietsend naast mijn vent. Ik moet wel vermelden dat er volgens meneer Google minstens zes kapsalons zijn. 
Maar echt, in iedere salon is het vol en de veelal bijbehorende nagelstudio is ook bezet. De vertaal-app is wederom mijn grote vriend. Er is een kapster die 2 woorden Engels spreekt ‘Holiday, busy’. Nou, prima maar geen idee wat ze bedoelt en ze kan het ook niet uitleggen. Maar er is dus geen salon die tijd heeft. 😫 De laatste die we proberen ligt iets verder uit het centrum en dat is mijn laatste hoop. Ook daar is het druk maar nadat de kapper mijn grijze luizenpaadje heeft bekeken zwaait ie dat ik mag gaan zitten. Hij gaat het fixen, ‘easy, easy’. Mijn vent gaat er vandoor, ‘Eindelijk rust!’ en weg is ie, terug naar de hut. 😊 Het is een soort stomme film waarin ik dan kom te zitten want de kapper gaat aan de slag met de kleurenkaart en ik steek goedkeurend de duim op. Vervolgens verft hij mijn uitgroei en zet ie de wekker en laat mij zien dat ik 55 minuten moet wachten. 😳 
Wow, zo lang zit ik nooit met verf dus ik vraag; ‘Okay’ en steek 2 keer 5 vingers op zodat hij hopelijk begrijpt dat ik 55 minuten bedoel. Hij steekt vervolgens een duim op en huppelt naar een andere klant. Tsja….ik hoop dus maar dat het goed komt. 🤣 Nadat de verf eruit gewassen is en hij een hele tijd mijn hoofd een massage heeft gegeven gaat ie mijn haar drogen en stylen. Dat is ook weer zo’n ding want ik hou wel van massage maar krijg er vaak migraine van. In Nederland kan ik dat uitleggen maar hier laat ik ‘Polska van Zadelhoff’ zijn gang maar gaan. 🤨 Tachtig euro lichter in de portemonnee maar zeer tevreden met het resultaat van deze kunstenaar fiets ik terug naar de camping. 
Ook nu dus weer de verbazing van de prijs. We hadden echt gedacht dat Polen goedkoper zou zijn maar dat lijkt sterk achterhaald gezien de prijzen! Misschien dat het in de grote steden anders is maar tot nu valt het ons tegen. 😞 Om het meer is een fietsroute dus gaan we de volgende morgen op de pedalen. In het zonnetje trappen we de kilometers weg, het is een leuke route 
maar van het meer zien we helaas niet veel. ‘s Avonds begint het ons te dagen wat de kapster bedoelde met ‘Holiday, busy’ als de camping vol begint te stromen, namelijk: de schoolvakantie in Polen is begonnen! Lang leve Google en zo zien we gelijk dat het morgen, donderdag 19 juni Corpus Christi oftewel Sacramentsdag is. Zo zwijgzaam als de Polen naar ons zijn zijn ze niet naar elkaar en op de camping is het tot een uur of twee in de nacht gezellig zullen we maar zeggen. 🤣 Wroclaw is onze volgende bestemming op de route naar beneden. Onderweg zien we ook dit keer weer vele bossen en uitgestrekte weilanden met voor de afwisseling deze borden voor Sacramentsdag
en ook komen we een aantal keren in een processie terecht. 
Wroclaw is toevallig gekozen, eigenlijk door het aantal te rijden kilometers. Wat zijn we blij dat we dit gedaan hebben want hier krijgen we voor het eerst een soort ‘Wow gevoel’ bij Polen. Deze stad ligt aan de Oder bestaat uit 12 eilandjes en vele bruggen en wordt daardoor ook wel het Venetië van Polen genoemd. 
De tram stopt tegenover de uitgekozen camping. De tram blijkt gratis voor 65+. M’n vent heeft mazzel, hij hoeft alleen nu voor mij te betalen en dat gaat heel handig. Kaartje kiezen, creditcard ervoor en klaar. 😊
We stappen uit bij het middeleeuwse Marktplein. 
Het is één van de grootste marktpleinen van Europa en het grootste stadhuis
van Polen staat er. Om het plein heen een wirwar van terrasjes, restaurants en mooie gebouwen. 
Er is zoveel te ontdekken! De Tumski brug waar verliefde stellen een hangslot op hingen. 
Precies zoals gezegd, hingen, want dit is verleden tijd. De sloten zijn verwijderd en er hangt nu dit bord! 
Het ijzer werd te zwaar voor de brug. 😳 Maar zo zien we, ze hebben wat anders gevonden langs de waterkant. 
We proberen de vele Wroclaw dwergen (kleine beeldjes) die overal in de stad staan te ontdekken. 
De kleine rakkers staan verspreid door het centrum, vaak een beetje verborgen, soms op de grond, dan weer in een raamkozijn, voor een winkel en ga zo maar verder. 
Vaak kan het niet missen omdat je mensen al met een camera aan de slag ziet. Het verhaal is dat in de jaren ‘80 een anti communistische beweging tegen de Sovjetregering protesteerde en de dwerg werd als symbool gebruikt. Er zouden meer dan 350 dwergen in de stad staan, nou, zeker weten dat we die niet allemaal gespot hebben! 🤣 De markthal, Hala Targowa, is bijzonder met zijn kale betonnen binnenkant en verrassende leuke verstopte terrasjes en kraampjes met allerlei lekkers. 
De vele kleine marktkraampjes op het marktplein en de omliggende straten. De kathedraal van Sint-Jan de Doper bevindt zich op het eiland met de gelijknamige naam. 
Daar steken we traditiegetrouw een kaarsje aan
en wandelen vervolgens langs het water en door het park van dit eilandje. 
De lantaarnpalen worden hier ‘s avonds nog aangestoken door een lantaarn opsteker. Om vervolgens terug in het centrum de trappen van één van de torens van de Maria Magdalena kerk op te gaan. 
Tussen de twee torens is een brug waarover je kunt lopen en zo een mooi uitzicht op de stad hebt. 
Over deze brug gaat een mythe de ronde: de brug werd vroeger gebuikt om te bepalen of je als vrouw een heks was of niet. Kwam je heelhuids over de brug naar de overkant dan was je vast geholpen door magische krachten dus een heks en kon je door naar de brandstapel. Viel je pletter dan was je géén heks…. maar ook dood! 🤔 Het is hier in Wrocław dat we een typisch Pools restaurant bezoeken. 
Wat zijn we weer blij met de vertaal-app want er is weinig te snappen van de kaart. Het eten is veel, vet en heerlijk! Dat we hier niet van hebben geleerd blijkt de volgende dag als we op een terras een lunch bestellen die gewoon stupide veel is. 🤣 
Komt het door de Pornstar Martini die mijn vent neemt of komt het misschien door dit aapje dat met een dom stelletje op stap is dat onze aandacht er niet bij is. 
Het diertje heeft een broekje aan en krijgt van de mannelijke helft van het stel een bordje pap dat ie zelfstandig op gaat lepelen. De vrouwelijke helft van het stel zit de hele tijd verveeld te kijken. 
Wellicht zit ze te bedenken hoe ze alles in haar agenda moet passen: de kapper voor extensions, nagelstudio, lippen opspuiten, wimpers verlengen, tieten vergroten….🤣 Wat voor een problemen kan je hebben. 🤣 Wij en de rest van het terras vergapen ons er aan maar het is natuurlijk super zielig en van de zotte dat ze zo’n aapje als huisdier hebben! 😡 We blijven drie nachten in Wroclaw en de laatste dag genieten we na het shoppen in Galeria Dominikanska eerst van de try-out van dit grote (leger) orkest 
en vervolgens van een waanzinnig leuk en gezellig food festival verderop aan de rivier. 
Deze stad was vermoeiend maar heeft ons aangenaam verrast! 😍 Inmiddels hebben we voor donderdag kaarten geboekt voor Auschwitz. Dit zijn van die dingen die je echt moet plannen. We hebben een paar dagen speling en zo rijden we naar Katowice. 
Over de (tol?)weg A4 . Alle poortjes staan open en de borden zijn alleen in het Pools. 
We zien wel of er een rekening komt. Er is slechts 1 camping (niet goedkoop 😫) , die ligt prima in een park en ook weer tegenover een meer. Wel naast de snelweg maar vooruit! 🤣 
De plek is perfect, lekker met gescheiden heggetjes (daar word ik altijd zo vrolijk van), kortom prima voor een paar dagen niets doen. Uiteraard willen we toch wat zien en wandelen om het meer waar het door de hitte lekker druk is. 
Het centrum van Katowice kan ons gestolen worden want echt, daar is niets.
En ja, deze voormalige mijnwerkers huizen zijn dan wel weer leuk om te zien. 
Het blijft dus wikken en wegen in Polen met ons ‘vakantie gevoel’: we blijven ons verbazen over de prijzen en de campings. Moet ik wel vermelden dat de Polen in de grotere steden vriendelijker zijn en ook wel Engels spreken. De prijzen daarentegen blijven hoog en dat hadden we dus niet verwacht. Supermarkten zijn zeker wel goedkoper dan bij ons. Broodjes á 10 ct.
Gewoon Aldi en Lidl maar ook megawinkels als Carrefour. Je kan alle dingen wel kopen hier en als je vrouw niet mag weten dat je wodka drinkt dan koop je gewoon een ‘brandblusser’. 🤣
Drinken doen ze echt stevig hier. 😳 Na een avond en nacht met heftig onweer en fikse regenbuien is het de volgende dag tijd om richting Auschwitz te gaan. Zo hebben we nog mooi de gelegenheid om een geschikte camperplek/camping te zoeken voor we morgen de bezichtiging hebben. Iets waar ik best tegenop zie. Al die wreedheid en mensenlevens, een drama, zo vreselijk….😪
Met een wijntje erbij puzzelen we met de wegenkaart en besluiten eerst omhoog te gaan naar de kant van de Oostzee om vandaar (waarschijnlijk 😉) ergens rechtsaf richting Polen te gaan. Links op de kaart ligt dan nog het prachtige eiland Rugen maar daar waren we een aantal jaren geleden al. Dat slaan we dus over net als Dresden dat op onze planning naar beneden stond…. Dat kan ook wel even wachten. 😊 Misschien vraag je je af hoe we dan plannen of waar we naar zoeken….🤔 Thuis hebben we een soort van route gemaakt, een grove opzet zeg maar. Een andere kant op dan we gewend zijn maar waar ook veel te ontdekken valt. Mijn lover is wel deze richting op geweest, zeker ook voor werk, maar voor mij is het veelal onbekend en eerlijk: ik zou het zelf niet kiezen want het is een soort uit mijn comfort zone zeg maar….🤔 Naar waar de zon schijnt kijken we deze reis niet meer want dan gaat de voet van mijn lover gelijk op de stand naar het zuiden, lees Benidorm. 🤣 Dus kijken we naar het aantal kilometers, de richting en wat er te beleven is. Zo komen we in de plaats Greifswald waar we aanslaan op de termen: Hanzestad, historische binnenstad en natuurgebieden. Let’s go! 😊 Zondagmorgen verlaten we Berlijn, het is nog vroeg en lekker stil op de weg. Via de camper-app heb ik een aantal camperplaatsen gevonden. Soms zit dat mee en nu zit het tegen! 🤣 De eerste is namelijk vrij klein met hele krappe plaatsen, de tweede bestaat niet meer en uiteindelijk rijden we door naar Wieck, vijf kilometer verderop. Een leuk klein toeristisch plaatsje met een jachthaven. Op de aanwezige parkeerplaats mag je overnachten. 
We staan gelijk op de eerste rij en hebben vrij uitzicht op het water, ik zeg, ‘Niets meer aan doen, staan is staan.’ 😊 Mijn vent loopt naar de betaalzuil om te betalen. Voor zeven euro mogen we 24 uur staan. Verder zijn er geen voorzieningen en er is geen campergedrag toegestaan. We maken een praatje met de buren tegenover ons en zij vertellen dat de politie gisteren streng gecontroleerd heeft op het campergedrag. Nou, daar zijn we niet bang voor want we gaan sowieso niet snel op een parkeerplaats met een stoel en tafel zitten of nog erger een wasrek neerzetten. 😳 Komt bij dat de lucht inmiddels pikzwart is en een fiks onweer nadert. De hele zondagavond klettert de regen op de hut. ‘Wat doen we hier in vredesnaam??!!’ tettert het naast me. Ik snap hem wel want het blijft doorbijten hoor met deze weersomstandigheden. 😫 Met verbazing kijk ik naar de vissers die stug blijven zitten aan de kant van de Ryck, een rivier die uitmondt in de Oostzee. 
Ook in de nacht blijft het regenen, gelukkig wel lekker afwisselend met zachte en venijnige harde druppels. 🤣 Je vraagt je af waar al dat water vandaan komt! Voor de maandag is de voorspelling ook niet best maar we wagen ons ‘s morgens toch naar buiten en wandelen door het kleine centrum van Wieck. 
Na de lunch pakken we de fiets en rijden naar het vijf kilometer verderop gelegen Greifswald. In een waterig zonnetje verkennen we de plaats. 
Die valt ons tegen. Na een koffie/thee met wat lekkers op een terras eten de de mussen de restjes op
en fietsen we terug. ‘Kijk, daar!’ wijs ik. Vlakbij onze parkeerplaats naast de molen is een grote tent neergezet waar een band speelt. We gaan kijken en ontdekken een kleine braderie. 
Zo sluiten we deze Pinkstermaandag gezellig af met een drankje en voetjes van de vloer. 😊 
De volgende morgen doen we eerst inkopen bij de supermarkt en rijden dan door naar Freest. Waar? Juist, Freest. Een plaatsje aan de Oostzee! Het is een gehucht tussen Kröslin en Peenemünde. Ik verzin het ook niet maar mijn vent slaat aan op de laatste plaats omdat hier de V1 en V2 raketten in de tweede wereldoorlog werden ontworpen. Er is een museum met als thema de techniek van de V-wapens. 🤔 Niet mijn ding maar vooruit, dat heb je in een relatie. Ook ik probeer me aan te passen. 
Zo staan we rond het middaguur op deze ruime plek met uitzicht op de bossen en de Oostzee en dat voor slechts 23 euro per nacht! Vanachter het raam van de camper genieten we er van want hevige buien trekken wederom over! 😫 De weersvoorspelling is goed voor de komende dagen, we hebben vier nachten geboekt dus….juist, we zetten door! Mijn vent maakt tompoucen. Ze zien er wat vreemd uit want het roze glazuur is niet helemaal gelukt maar ze smaken heerlijk! 😊 
Ondertussen spelen we ook maar weer een spelletje Rummikub. 
Het camperleven is lekker easy zo! 😍 Na regen komt zonneschijn en zo fietsen we de volgende dag naar Peenemünde. De fietspaden zijn goed aangegeven
en soms lekker door de bossen. 
We passeren kleine plaatsen zoals Kröslin en Wolgast 
waar we een kleine markt treffen. Tijd voor koffie/thee. 😊 
Vervolgens gaan we de brug over naar het andere schiereiland waar Peenemünde ligt. 
Het is overal nog vrij rustig nu, in de zomer zal het hier zeker leuk zijn. 
Uiteraard bezoeken we de museumfabriek waar de V1 en V2 gemaakt werden. Aan Roel de schone taak om kort en krachtig uit te leggen wat we hier zien:
en wat nu een museum is geworden staan een oude V1 met een katapult-lanceerinstallatie
en een V2.
Ja, die dingen lijken heel veel op die raket uit Kuifje naar de maan. Maar deze waren er eerder. 😊 In de omgeving zijn nog veel restanten te zien van de lanceer installaties. Veel zijn er verwoest door enorme bombardementen van de Engelsen.
Uitgebreide informatie aan de muren.
Er was trouwens nog een reden waarom die V1 lanceerbasis hier stond. De katapulten om ze op snelheid te krijgen werkten op stoom en dat had die elektriciteitscentrale genoeg over. De kolencentrale is al in de jaren 70 stilgelegd toen er dichtbij in de toen nog DDR een KKW, een Kernkraftwerk werd gebouwd. Ook die is in de jaren 90 al gesloten en wordt momenteel beetje bij beetje gesloopt.
In het haventje waar vroeger de boten met kolen aanlegden liggen nu bijzondere schepen waaronder een enorme oude U-boot. 
Terug naar Freest gaan we voor een andere optie: de pont. Helaas missen we deze net en moeten een uur wachten op de volgende. Gelukkig zijn er terrassen in de buurt! 🤣 
Dan is het alweer vrijdag en we besluiten om vandaag niet veel te doen. De picknick en jeu de boules op het strand schrappen we want de zon schijnt wel maar er staat een ijzige snoeiharde wind. Wel goed voor de was dus….juist, deze camper huisvrouw gaat wassen, wassen, wassen. 😊 
Komt bij dat wij een langere tijd in de camper wonen dus er is ook wel eens een huishoudelijke klusje zoals een sopje hier of daar te doen. Om ons zelf te belonen doen we ‘s middags een wijntje en een boek om te lezen. 😍 In Peenemünde hebben we gisteren een camperplaats aan het water gezien, recht tegenover de fabriek. 
De volgende dag is het weer zo mooi dat we besluiten om daar nog een dag te gaan staan. Het is een bijzondere plek, je mag staan waar je wilt met als resultaat dat iedereen een beetje kris kras door elkaar staat. 🤣 
Op de fiets verkennen we het schiereiland, langs de jachthaven, het vliegveld met alleen nog capaciteit voor Cessna’s en een kartbaan.
Uiteindelijk belanden we door het bos over hobbelige paden ineens op het strand. ‘Ik ga niet de hele weg door het bos terug, daar verderop over het harde zand is prima fietsen!’ roept mijn vent en weg is ie. Echt, die man is niet goed! 😫 
Maar hij heeft gelijk het is goed te doen en zo fietsen we zeker vijf kilometer over het strand. 
Het zijn grappige kilometers, want mijn fantasie slaat op hol. Men is hier aan deze kust namelijk meer gewend aan het FKK oftewel het naaktstrand. Nu vind ik aangekleed wandelen over een naaktstrand al ongemakkelijk maar gekleed op een fiets is nog een station verder. 🤔 Omdat deze Patty Praktisch niet had gedacht dat het zo lekker weer zou worden zijn we gekleed in lange broek en lange mouwen, een outfit niets mis mee maar zo zigzaggend tussen de naakte mensen die aan de waterkant verkoeling zoeken, is het het toppunt van preutsheid. 🤣
Eindelijk komt er dan een einde aan en kunnen we in Karlshagen de boulevard op. 
Wel nog even de fietsen door het mulle zand slepen maar we did it! 😊 Op een terras belonen we ons zelf met een broodje vis en friet. Tip voor de fotograaf: geen etende of drinkende mensen fotograferen! Want dan sta ze er vaak lullig op! 🤣
Oh ja, omdat we toch slecht bezig zijn ook nog maar een klein ijsje. Dan gaan we weer op de pedalen en fietsen terug naar de camper. Ondanks dat we verder zijn gefietst dan we dachten was het weer een prima tocht. Bij de hut gaan de stoeltjes naar buiten, wijntje erbij en koken na de maaltijd van vanmiddag doen we niet meer! 😉 ‘s Avonds komt de kaart erbij en bepalen we de route: we gaan langs de kust naar Polen! 😊
Vandaag de dag zie je alleen nog aan een anders gekleurde rij straatstenen met soms een metalen strip waar de muur stond.
Het wisselen van de wacht op de Unter der Linden, de ‘Champs Elysees’ van Oost Berlijn.
De Oost Berlijnse Mühlenstrasse. Toen vanuit de auto want de volkspolizei in Oost was er niet zo happig op dat de muur van de oost kant gefotografeerd werd om voorbereidingen van ontsnappingspogingen te voorkomen .
Nu is dit een van de stukken waar de muur (na de aanvankelijke sloop) is teruggezet en het een walhalla voor graffiti kunstenaars is geworden.
Het Volkspaleis, volgens mij toen het hoofdkwartier van de SED, de communistische partij van de DDR,
is zelfs totaal gesloopt en er is een parkje voor teruggekomen.
De Brandenburgertor die toen in een totaal lege vlakte stond
en waar de muur op praktisch een paar meter omheen liep. 
Alleen de rij klinkers net boven de onderkant van de volgende foto verraadt waar de muur stond.
Het Sovjet gedenkteken in West Berlijn waar Russische soldaten nog lang na de val van de muur de wacht hielden.
Het monument zal niet gesloopt worden, uiteindelijk is het een eerbetoon aan de 25 miljoen Russen die hun leven hebben gegeven in de Tweede Wereldoorlog. Maar gezien de gebeurtenissen in Oekraïne van de laatste jaren weet ik niet of ze er in Berlijn nog zo blij mee zijn.
Het Pergamon museum in Oost Berlijn.
36 jaar later is het een grote bouwplaats.
De Rijksdag waar minder dan een jaar later op 3 oktober 1990 Duitsland weer verenigd werd en waar ik ook bij was.
Ook hier nu een grote bouwplaats.
En een laatste foto, weer van Checkpoint Charlie, waar in 1989 de eerst Trabi’s over de grens kwamen.
Hoe het allemaal begon? Gunther Schabowski van de SED hield een persconferentie en versprak zich. ‘Dan mógen jullie reizen. En dat gaat direct in’. De beelden zijn bewaard gebleven ! 
Het originele grenshokje van de Amerikaanse militairen is in de jaren 90 verdwenen, waarschijnlijk gesloopt. Maar speciaal voor de toeristen is er iets wat er op lijkt teruggezet. Waar gegarandeerd nooit een Amerikaanse militair in op wacht gestaan heeft. Ach, alles voor de commercie….
Tot zover weer één van de vele mooie bijzondere verhalen uit de carrière van mijn vent. 😊 We zitten dus in Berlijn! Bij het zoeken naar een camperplaats kwam ik op de site van Wohnmobil Oase. Zo goed als in het centrum, mét voorzieningen en een stevige prijs van 32,50 euro per nacht maar wat wil je in een mega stad! 😊 Gelukkig zag ik nog net op tijd in de reviews dat reserveren, ondanks de hoeveelheid plaatsen van 100, wel aan te raden was. We hebben geluk en kunnen boeken tot 1e Pinksterdag. De planning is om de 200 kilometer die we moeten rijden te splitsen in twee stukken, zeker omdat we Leipzig pas aan het begin van de middag verlaten maar onderweg krijgt mijn vent zijn voet niet meer van het gaspedaal en blaast door tot de nieuwe stek. 😳 Waar we wederom mazzel hebben en een dag eerder terecht kunnen. 
De weersverwachting voor aankomende dagen is helaas niet helemaal top. De temperatuur is prima, zon maar met af en toe een heftige bui en onweer. Dat hebben we geweten! 🤣 Wat we allemaal zien en doen is eigenlijk hierboven in het verhaal van mijn vent al te lezen. Gewoon omdat het ook heel leuk is nemen we 1 dag de metro en crossen daarmee door Oost en West. 
Natuurlijk laat ik me weer verleiden en neem een curryworst….🤣 
Zaterdag, de laatste dag, gaan we naar de dierentuin: Zoo Berlin. Hier hebben ze namelijk panda’s en die hebben een tweeling op de wereld gezet. So cute!😍 
Ook nu is het weer onbestendig en zitten we ruim een half uur in het overdekte verblijf bij de panda’s te schuilen omdat er een waanzinnige regenbui met onweer overtrekt. 😳
Daarna lopen we nog een tijd langs de andere dieren.
De dierentuin is zeker een aanrader! 😍 De rest van de dagen fietsen we heerlijk door de stad. Berlijn is super leuk om met de fiets te doen. De fietspaden zijn duidelijk en goed aangegeven en vele fietsers maken er gebruik van. 😊 Samen waren we al eerder in deze geweldige stad maar het blijft indrukwekkend om te zien waar de muur stond en je in te beelden wat het met mensen gedaan heeft.
In niemandsland bij Checkpoint Charlie is nu een stadsstrand. 
Bij de Bernauerstrasse is een grote fototentoonstelling op de muren gemaakt van panden die vroeger déél waren van de Muur.
Eigenlijk net als in het echt onderbreekt mijn vent me ook nu 😉 met nog wat informatie: Er is daar een stuk muur teruggebouwd inclusief een uitzichttoren waar je kan zien hoe het er vroeger uitzag. Binnenmuur, buitenmuur en daartussen in een mijnenveld en een Schutzstreifen. Daar mochten de vopo’s je legaal vanuit de wachttoren neerschieten. 
Er zijn ook verschillende vluchtroutes te zien waar mensen die wilden ontsnappen tunnels onder de muur door groeven. Soms qua richting helemaal verkeerd en kwamen ze tussen beide muren in naar boven.
Na de val van de muur sloegen muurspechten toe. Alle graffiti werd eraf gehakt en verkocht. Alles wat je nú nog als souvenir koopt heeft gegarandeerd niet op de muur gezeten maar is nep.
Checkpoint Charlie waar Russische en Amerikaanse tanks in 1961 tegenover elkaar stonden. Als er 1 schot gelost zou zijn was de Derde Wereldoorlog begonnen in de Friedrichstrasse.
Er is een Ampelmann winkel. Het mannetje op het voetgangersstoplicht is cult geworden. 😊
Kreuzberg: De ‘Turkenwijk’
De Oberbaumbrücke die 28 jaar afgesloten was.
Leuke nieuwe passages in het oude Oost Berlijn.
De klok staat nog steeds op Alexanderplatz. 
Metrostation Nordbahnhof waar de muur letterlijk doorheen liep. Metrogangen én metrolijnen werden in 1961 gewoon dichtgemetseld.
Foto’s van doodgeschoten vluchtelingen.
Hier neem ik het weer over om af te sluiten. 😊 Ook deze dagen is er geen betere gids dan mijn eigen vent. We fietsen en wandelen ontelbare kilometers in zon en regen en hebben er wederom mooie indrukwekkende herinneringen bij. Maar eerlijk is eerlijk, zijn zin ‘Ik krijg er nog kippenvel van’ kan ik even niet meer horen! 🤣
Het is slechts 140 kilometer naar onze volgende bestemming en vroeg in de middag staan we op de uitgezochte camperplaats. Die heet Stellplatz Boje en ligt op een industrieterrein net buiten het centrum van Leipzig. Een grote parkeerplaats met voorzieningen. Niet gezellig maar nuttig. We besluiten om met de fiets naar het centrum te gaan. Dit is deze reis de eerste stad in Duitsland waar we de winkels op zondag open treffen. Dwalend door het centrum komen we bij het centraal treinstation. 
Een waanzinnig groot mooi oud gebouw. Binnen is het een walhalla van winkels, supermarkten en heel veel eetzaakjes. Als we eindelijk weer buiten komen hangen er donkere wolken boven ons. ‘Gadver, volgens de weerapp zou het pas aan het eind van de dag gaan regenen.’ moppert mijn lover. Mijn voorstel om ergens in een café te wachten treft geen bijval, ‘We móeten terug!!! Ik krijg net ook nog een weeralarm op mijn phone!!’ 😳 Ik vind dit soort uitroepen altijd zo grappig want het klinkt alsof ie persoonlijk het centrum van Leipzig moet gaan evacueren. 🤣 Bij een half ontblote dronken kerel staat een groep agenten, ze hebben de onfortuinlijke schreeuwlelijk net in de boeien geslagen. 
Mijn vent stapt op een agent af, legt uit waar de fietsen staan en vraagt hoe we daar zo snel mogelijk komen. Vervolgens zetten we het op een lopen naar de fietsen. Ineens komt er een snoei harde wind die blaast alles in de winkelstraat omver en dikke druppels vallen. Steeds sneller lopen we en ontwijken omver geblazen reclameborden en vuilnisbakken. Dan zijn we bij de fietsen. 😊 Pak de regenjassen!’ roept mijn vent. En het enige wat mij helpt is zoals zo vaak de Richard Groenendijk act dus ik zeg; ‘ Hèhhhhhh????’ 🤣 Mijn vent is snel van begrip, ‘Serieus, heb je die niet in je fietstas bij je??!!’ 😡 Daar gaan we dus en als een razende trappen onze benen in het rond. Gelukkig is het slechts twee kilometer maar we komen zeiknat bij de camper aan. Blij dat we er zijn want de regen is tot daar aan toe maar die bliksemschichten vind ik helemaal niets. Dit zijn wel van die momenten dat we helaas vergeten een foto te nemen. 🤣 Met droge kleren, een wijntje en de opgezochte regenjassen klaar voor morgen is het allemaal snel vergeten….en doorrrr ! 😊 De volgende morgen schijnt de zon en gaan we terug voor een dag in the city. Dan het verhaal van Leipzig, want waarom Leipzig?
In de volgende blog komt het vervolg in Berlijn aan bod maar nu was ik vooral benieuwd of ik in Leipzig de plekken na 36 jaar weer terug zou kunnen vinden. En hoe het er nu uit zou zien. Hieronder zet ik wat foto’s oud en nieuw onder elkaar.
Na een wandeling door het centrum, hier de Nicolaï-kerk,
komen we bij het Stasi museum. 
Het was het oude hoofdkantoor en cellencomplex ( en zonder twijfel martelkamers ) van de Veiligheidsdienst. Nu is het Stasi-archief er ook gevestigd. Wil je weten of je buurman je in de DDR tijd verraden had, hier kan je het opzoeken.
Sia kwam nog een voormalige werkgever van haar tegen. 😊
De volgende dag gaan we naar de wasserette (uren kan hij kijken naar het draaiende sop 🤣)
en daarna via een enorm monument ter herdenking van de slachting in de oorlog van de Pruisen, Russen, Oostenrijkers en Duitsland tegen Napoleon 
door naar Berlijn.
Deze voetgangersbrug is 458 meter lang, ligt te midden van de Rappbode-vallei en overspant het Bode-stuwmeer op 100 meter hoogte. Het is inmiddels gestopt met regenen maar er staat nog wel een stevige wind. Goed voor de brug want die beweegt daardoor lekker heen en weer! 🤨 Mijn vent kan genieten van dit soort dingen maar voor mij is het een kwestie van recht vooruit kijken en net doen alsof het mij allemaal niet uitmaakt want eigenlijk heb ik het hier niet op. Natuurlijk is het allemaal niet zo eng want de stalen hangbrug is zo ontworpen dat het bouwwerk zowel stabiel als veilig is. Een 130 cm hoge reling en rvs kabelnetten voorkomen dat je er af zou kunnen vallen. Waaghalzen kunnen zich uitleven op de ‘Mega-zipline’. Dit is een dubbele zipline naast de hangbrug en van spectaculaire hoogte scheer je naar beneden. 
Het uitzicht zal fantastisch zijn over de bossen en valleien van de Harz maar mij niet gezien. 😳 Is dat je nog een beetje te easy dan ga je voor de ‘GigaSwing’. Om die te doen ga je eerst de brug op om ongeveer in het midden vanuit een kleine cabine naar beneden te springen. Zo maak je een vrije val van maar liefst 75 meter! Bij mij giert de adrenaline al door mijn lijf als ik er alleen maar naar kijk, vreselijk! 😫 
Na twee keer de hangbrug, een wandeling door het bos en over de stuwdam zijn we terug in de hut. Het is ondertussen weer gaan regenen. Genoeg gedaan voor vandaag, we gaan op zoek naar een plek om te overnachten. Iets verderop in Hasselfelde ligt Westernstadt Pullmancity. Een nagemaakte Amerikaanse ranch waarin een hotel en een saloon zitten, midden in de bossen van de Harz. 
Grazende bizons en koeien met van die longhorns maken het compleet. De bijbehorende camperplaats biedt een troosteloze indruk maar welke plek doet dat niet in de regen? 🤨 We gaan dus staan en als aan het begin van de avond de regen stopt en we dit uitzicht hebben dan is het alleen maar: Wow, wat een super plek! 😍 
De volgende morgen schijnt het zonnetje en zijn we blij dat we gebleven zijn want het is prachtig maar zeker ook indrukwekkend hier in de Harz. 
Het is het gebied waar duidelijk te zien is hoe 28 jaar lang Oost en West Duitsland van elkaar gescheiden waren. Zeker in en rondom de plaats Sorge. Hier stond letterlijk het ijzeren gordijn. Na een wandeling door het bos met ‘Die vergessene Grenze’ 
met wachttorens,
hekken en achtergebleven grenspalen
rijden we via bochtige wegen door bossen, vergezichten op oa. de Brocken, met zijn 1142 meter de hoogste berg van Noord Duitsland, naar onze volgende bestemming Thale. Deze plaats ligt aan de ingang van de Bodevallei. Hier snijdt de rivier de Bode zich een weg in de granieten hellingen van het Ramberg massief. Spectaculaire en steile rotswanden en de Bodeschlucht kloof zijn het gevolg. Via de camper-app hebben we camperplaats Kleine Mühle gevonden. Dit is zo’n plek waar we gelijk bij aankomst al vrolijk van worden! Ruime staanplaatsen, voorzieningen zoals water vullen en lozen, loopafstand van het centrum, heerlijk in de natuur en dat allemaal voor 18 euro per nacht. Komt bij dat je met je betaalbewijs ook nog eens gratis met het openbaar vervoer mee mag! 
Als de hut staat wandelen we door het kleine stadje 
naar de gondelbaan. Er gaan een stoeltjeslift naar de Rosstrappe op 403 meter hoogte en een gondel naar de Hexentanzplatz aan de andere kant van de kloof. 
Wij kiezen voor de laatste optie 
en zo staan we even later boven met dit geweldige uitzicht! 
Er is zelfs een plek voor de viering van de Walpurgisnacht een heel oud soort Halloween op 30 april. Jammer, net gemist.
De kloof is ongeveer 150 meter diep en nu we dit zo zien snappen we de bijnaam ‘Der Grand Canyon des Harzes’. 😊 
Wat een mooie omgeving is het hier! Terug op de camperplaats besluiten we om een maar paar dagen langer te blijven. Het gaat namelijk zoals zo vaak: we hebben weer teveel gas op de plank terwijl we alle tijd hebben. 😞 Wat mee speelt is dat het donderdag Hemelvaart is, de Duitsers vieren op die dag ook Vaderdag en hebben een lang weekend vrij. Men verwacht grote drukte. Het zijn fijne dagen hier in de Harz, alhoewel onze benen en voeten daar anders over denken want we lopen ons rot in de bossen en de schattige middeleeuwse plaatsjes. Blankenburg met zijn leuke vlooienmarkt, Quedlinburg 
en Wernigerode. In de laatste nemen we ons gemak en laten ons met het treintje naar het hoger gelegen kasteel brengen. 
Terug wandelen we door de bossen weer naar beneden, waar we op de Marktplatz in een line-dance festival terecht komen. 
Het is geen straf om te pauzeren en met wat lekkers 
naar de dansende mensen te kijken. 😉
Ook hier in de stadjes overal de vakwerkhuizen, schitterend om te zien! Voor wie het niet weet: die zijn helemaal van houten balken opgebouwd en de ruimte ertussen is met klei en stenen opgevuld. Maar die vaak donker geschilderde balken blijven mooi zichtbaar.
Echt, we hebben zo geen spijt dat we gebleven zijn! Om de voeten nog iets meer te pijnigen 😉 besluiten we een extra dag te besteden en de stoeltjeslift te nemen om zo de kloof vanaf de andere kant te bewonderen. 
Boven is het nog een fikse wandeling over stenen, een soort klauteren en klimmen om diverse uitzichtpunten te bereiken. Ook vanaf deze kant is het prachtig maar aan de andere kant is het uitzicht op de kloof toch veel mooier is onze mening. 
Met de kaart erbij stippelen we ‘s avonds de route verder uit en besluiten om zondag door naar Leipzig te gaan. De zaterdag houden we een rustdag en wandelen alleen maar naar de supermarkt vlakbij. Ik op slippers want, een beetje dom, gisteren dacht ik dat de wandeling wel mee zou vallen en heb mijn nieuwe sneakers aangedaan, au, au, een dikke blaar
De worstjes waren heerlijk maar ik ben er nu wel even klaar mee! Al die dagen hier met regelmatig een Curryworst. 🤣 ‘Ik vraag het je morgen nog wel een keer als we langs zo’n foodtruck met worsten lopen.’ lacht mijn vent. 😊
Rond 21.00 uur kleurt de lucht donker en vluchten we naar binnen voor het onweer. 
Nog wel een bijzonder moment in deze afgelopen week is als ik mijn vent in de supermarkt zie zoeken bij de Haribo snoep! 😉
