Maand: augustus 2025

Rond 14.00 uur rijden we Autokamp Skver op. Ook hier hebben we geluk en is er nog een plaats vrij. Helaas niet aan het water van de Adriatische zee maar volgens de receptioniste gaan er morgen mensen weg. Dan kunnen we verkassen. De regen is gestopt en nadat de hut staat lopen we naar het centrum. (Wie ziet trouwens wat er op bovenstaande foto aan de hand is ?). 🤔  We hebben geen idee waar het aan ligt maar we worden vrolijk van deze meer dan 3000 jaar oude kleine stad! ‘s Avonds eten we in een van de vele restaurantjes en doen daarna nog een drankje op een terras waar een bandje speelt. 😍 In de nacht klettert de regen weer op het dak en ‘s morgens trekken er dan ook nog eens flinke onweersbuien over. Mijn vent gaat vlug gewapend met camera en regenjas naar het terras naast de camping om foto’s te maken van dit oergeweld. 😊 Zoals gezegd: ieder nadeel heeft een voordeel want als ie kletsnat terug komt rennen ziet ie nog net dat een grote camper voor ons vertrekt. Zo staan we even later aan de waterkant! Helaas is de weersvoorspelling voor de komende twee dagen onstabiel maar wie doet ons wat met zo’n uitzicht! Het is easy hier, tussen de buien door wandelen we over de boulevard gevolgd door ‘s avonds een hapje eten in het centrum met onze Nederlandse buren uit Friesland. Nou vooruit, dan nog een laatste drankje bij de hut.Als zij de volgende morgen vertrekken wordt hun plek vrijwel direct ingenomen door een Hongaars echtpaar met 2 tienerdochters. Ze spreken weinig Engels maar zijn heel vriendelijk. Met handen en voeten probeert de man zich te verontschuldigen voor het feit dat hun luifel zo dicht op ons staat. Heel aardig! Deze camperplaats heeft nou eenmaal minder grote plekken waardoor je soms dichter op elkaar staat maar direct aan de zee en voor een bedrag van nog geen 40 euro, dan mag je niet klagen! We duiken bijna vanuit de hut het water in, wel even de waterschoenen aan want die stenen zijn akelig. Zandstranden kennen ze hier niet. We zien hier langs de kust veel mensen gewoon met hun handdoek op het beton of de stenen liggen. Oeps….😫 Later op de ochtend komt er een Duitser naast de Hongaren staan. Met de vertaal-app leggen we de Hongaar uit dat dát pas krap is! 🤣 De ramen van beide campers kunnen niet eens meer open maar de Hongaar is te beleefd om er iets van te gaan zeggen. Misschien houden Duitsers daar wel van want ook onderstaande ‘bak’ die we geparkeerd zien op de boulevard is wel van krap parkeren! 😳Onder het bankje geschoven met een halve millimeter speling. Op woensdag is de zon terug en blijven we nog een dag genieten hier! De aflandige wind is stevig en de reddingsbrigade moet eruit om een afgedreven dame op een luchtbed te redden. Het blijkt dat we pal op de 45e parallel zitten. Precies halverwege tussen noordpool en evenaar. Na een wandeling naar het bakkertje in het centrum zitten we met wat lekkers en thee/koffie voor de hut  te kijken naar de mensen die op de boulevard voorbij schuifelen. Heerlijk! 😍 Daar komt een stel aan lopen met een stuk plastic in hun handen. Ze spreken de Hongaren aan. Wat we begrijpen zijn het landgenoten en zijn ze op zoek naar een pomp voor hun zwemband. De Hongaar kan hun helaas niet helpen maar daar is mijn lover…. de redder in nood! 😊 De band wordt opgepompt en eerlijk is eerlijk, ik heb me de hele tijd af lopen vragen of hij dit ook zou hebben gedaan als de dame dit uiterlijk niet zou hebben gehad?! 😉 Met mijn telefoon op standje stil is dit keer het bewijs gelukt en staat de rondborstige op de foto. Het leukst is dan zijn reactie als ze weglopen, ‘Ja, je moet de medemens altijd helpen!’ 🤣 Donderdag verlaten we deze camperplek, de ligging is perfect maar het sanitair is absoluut beneden alle peil! Die zou de test in ‘De Vakantieman’ echt niet doorstaan en is goed voor allerlei ziektes die je kan oplopen. Dan zijn we maar weer wat blij met onze eigen wc en douche. 😊 Langs de kust rijden we naar het schiereiland Krk. Het is een prachtige bochtige weg met beneden af en toe kleine strandjes. Hoe je er moet komen? Geen idee, als je al een plaats kan vinden om te stoppen of te parkeren is het daarna waarschijnlijk veel klimmen en klauteren. 🤔 Zelfs een foto maken uit een rijdende camper lukt niet. Voor de toegangsbrug staat er aan twee kanten file, om óp het eiland te komen én er vanaf. Onze bestemming is het gelijknamige stadje. Gisteravond hebben we van mensen gehoord dat het erg druk is op Krk maar camping Bor, iets verder van zee zou nog plaatsen hebben. Zo staan we dus voor de balie van de camping en inderdaad: er is plek! Ze zijn niet goedkoop maar er is weinig andere keuze dus even later zitten we in een soort golfkarretje dat ons over het terrein rijdt op zoek naar een geschikte plaats. Laat ik het zo zeggen: ik heb de jongen laten rijden en zoeken voor dit geld! 🤣 De camping heeft mooi nieuw sanitair en op de fiets is het net een kilometer de heuvel af en we staan aan het begin van de boulevard van het zeer levendige centrum en de verschillende (keien) strandjes van Krk. 😊 Na wat slenteren door de oude straten besluiten we om terug te wandelen naar de boulevard waar we een leuk restaurant hebben gezien. Op het terras hebben ze lange houten banken/tafels voor 6 personen staan. Het is super druk dus we schuiven aan bij een ander stel. Op ons ‘gedag zeggen’ komt een klein antwoord. ‘Nou, dan niet!’ zegt mijn vent opgewekt. Met een lekker wijntje erbij kiezen we echt een heerlijk gerecht. Voor mij een risotto met garnalen en mijn vent gaat uiteraard voor iets met pepersaus of is het pepersaus met iets….🤣 Terwijl we zitten te wachten kijk ik om me heen, de vrouw bij ons aan tafel kijkt de hele tijd echt zo kwaad! ‘Ook zielig voor haar man, ze kijkt zo vreselijk zuur, wat een vreselijke vrouw!’ De woorden die ik nu tik zei ik iets anders….🤣 Mijn vent kan er nooit zo mee zitten, ‘Laat toch, waar maak je je druk om, is vooral haar probleem.’ Hun eten wordt uitgeserveerd en ze maakt een foto van haar bord. Omdat ik ze Kroatisch tegen elkaar heb horen praten vraag ik of ze Engels spreekt. ‘Shall I take your picture?’ Ze zegt; ‘No,no, thank you.’ ‘Allemachies dat is waarschijnlijk óf zijn eigen vrouw niet of ze vind hem zo lelijk dat ie niet op de foto mag!’ grinnik ik. Dan ineens zegt ze; ‘Are you Dutch?’ Dan blijkt ze familie in België te hebben, ‘Iek spreke en versta beetje Nederlands!’ zegt ze trots. 😳 Onder tafel staat mijn vent op mijn voet, oeps, nu moet ik niet als een schaap gaan zitten lachen. Met mijn meest serieuze gezicht, ‘Oh, echt, wat leuk!!’ glimlach ik tegen het stel. Gelukkig staat hun bordje voor de neus dus al snel gaan ze eten en is het gevaar geweken. Zo zie je, altijd voorzichtig zijn! 🤭 Het AD heeft het waarschijnlijk opgepikt want deze zien we er de volgende ochtend in staan. Na het ontbijt en het lezen van de krant fietsen en wandelen we nog eens door het stadje.  Na een lunch op de boulevard gaan we daarna zwemmen bij een van de vele strandjes. Ook Krk heeft ons aangenaam verrast! Dan wil ik toch nog even wat verbazing op de campinggasten delen. Want ook hier: groeten is er niet bij. Men loopt als een schim langs elkaar heen. Hoe vreemd is dit toch. Zeker omdat het vorig jaar in Spanje totaal niet aan de orde was. Ik blijf me maar afvragen of dit het ‘nieuwe’ kamperen is of dat het bij deze landen hoort….🤔 Toen wij op onze plek arriveerden waren de buren er niet. Er staat wel een tent en daar tegenover een campertje met Nederlands kenteken. Net voordat we de eerste dag naar het centrum fietsen komen ze met de auto terug van een dagje strand. Opa en oma en een gezin met drie kinderen in de leeftijd van vier tot tien jaar. Echt, vier ouderen die drie kinderen niet in bedwang kunnen houden! Ik denk dat hun buren thuis in Nederland blij zijn dat ze even opgehoepeld zijn. 🤣 Ook deze zeggen helemaal niets, niet eens gedag! De tekst tegen de kinderen is voornamelijk ‘Niet doen. Doe nou niet!  Ik zeg toch: niet doen!!!’ 🤣 Vooruit, nu ik toch bezig ben: na de waarschuwing volgt dan een groepsgesprek met de kinderen en het is hilarisch en tenenkrommend om naar te luisteren ‘Kunnen jullie papa en mama verklaren waarom jullie niet naar ons willen luisteren? Maak het eens meer concreet voor ons.’ 😳 De opa en oma zitten ook in de kring en dan komt het ergste, een oma die met zo’n zalvende stem zegt; ‘Laat mij maar even, ík weet dit wel op te lossen!’ Serieus, prima voer voor een psycholoog maar ik vrees dat ie er echt wel even mee bezig is. 🤣 Wie nu trouwens denkt dat de oma hen liet kiezen uit een draai om de oortjes met haar linker of rechter hand heeft het mis. Echt, het mag tegenwoordig niet meer maar mijn vent en ik kregen ze wel en we zijn er zeker niet slechter op geworden. Niet luisteren vroeger bij mij thuis? Klein voorbeeld: In een restaurant vervelend doen? Mijn moeder hoefde alleen maar te vragen ‘Jij moet zeker even naar de wc?’ Nou, reken maar dat ik niet hoefde want je wist: daar aangekomen draaide ze je oor eraf. Luisteren deed je daarna als een knipmes. 😉 Als we later op weg naar het centrum langs fietsen en expres vriendelijk zwaaiend gedag roepen, piept dat éne jong; ‘Opa, waarom doen die mensen dat, we kennen ze niet, zijn ze dronken?!!’ 🤨 Nu denk je misschien dat ze de volgende dag wél wat tegen ons zeiden? Nee, absoluut niet. 🤣 Dan plannen we iets niet zo slim, namelijk: we verlaten Krk op zaterdagmorgen! Ook nog niet heel vroeg! Zie het voor je dat je op zaterdagmorgen in een snikheet weekend rond half twaalf bedenkt om lekker naar Scheveningen of Zandvoort te rijden. Juist, dat dus! Lijdzaam aansluiten in een file. 😫 De reden dat we er niet helemaal bij zijn kwam gisteravond per mail. Half november zouden we op cruise gaan samen met Jan en moeders. Vanaf Savona, via Spanje, Canarische eilanden, Zuid Afrika, Mauritius en Oman naar Dubai met een 2 daagse hotel verlenging in Dubai. Ik durf het bijna niet te zeggen maar we zouden 40 dagen weg zijn waarvan de meeste overigens op zee. 😊 Door de situatie in het Midden-Oosten is de cruise geannuleerd. Natuurlijk zijn er veel ergere dingen en is dit een luxe probleem maar we balen wel! Ik heb dus deze zaterdagmorgen aan de phone gehangen met Stipreizen en moeders om van alles te regelen. 😞 Als we eindelijk het schiereiland af rijden hebben we twee uur over die 30 kilometer gedaan, ik zeg: niet slecht! 🤣 Maar ook hierna schiet het niet echt op. De weg is stijl met onoverzichtelijke bochten en soms prachtige uitzichten op zee.De ‘eendjesclub’ is ook onderweg. We zien er wel 30 op een rij ! ‘Kijk jij eens voor een camperplaats, want ik ben er wel klaar mee.’ zegt mijn vent. Ik puzzel wat op de camper-app en stuit in het plaatsje Icici op Autocamp Opatija. Rond half vier staan we voor de receptie en gelukkig is er nog plek. Met de camper mogen we op het terrein zelf een plaats zoeken. Oeps, dat valt hier niet mee. Het is een terrassencamping met verschillende hoogten, veel ongelijke plekken en daarbij heeft het ook hier flink geregend dus op sommige plaatsen is niet te staan. Echt, ik geloof dat we zeker vier keer langs alle lanen zijn gereden als mijn vent het opgeeft en parkeert op de plek die ik als eerste al aangewezen heb. 🤨 Het is wellicht herkenbaar maar je moet nog oppassen want de stemming kan dalen tot het vriespunt in de hitte. ‘Daar is een mooie plek maar ja, jij wil weer niet bij het sanitair staan….!’ foetert hij naast me tijdens het zoeken. Maar ik ben wel blij dat hij achter stuur zit want een paar keer kon de hut niet gekeerd worden en moest het hele stuk terug achteruit…. ook nog heuvel op met bochten. Helaas voor de mensen die voor hun camper/caravan zitten en denken te gaan genieten met een drankje en popcorn…. mijn vent kan rijden! 😍 Na het installeren van de hut wandelen we een paadje af naar beneden en komen op een kleine boulevard met strandje terecht. Ook hier weer stenen. En heel veel bootjes.We doen een drankje, nog wat boodschappen en gaan dan terug. De lucht is wederom aan het betrekken. Door het rijden hebben we de lunch vanmiddag overgeslagen en vanavond staat er BBQ op het menu. Mijn vent gaat dus snel aan de slag en echt, net als hij klaar is met bakken vallen de eerste druppels vergezeld met donder en bliksem. De rest van de avond blijft het regenen en kijken we een serie op tv. Na een slapeloze nacht, door het onweer met rake klappen en verder veel rumoer op de camping, trekken we verder langs de kust. Het lijkt alsof we dit weekend een patent hebben op slechte planning want we komen in Pula op zondag. Deze stad ligt op het zuidelijkste puntje van Istrië en staat bekend om het prachtige Romeinse amfitheater. Het is een zeer populaire vakantiebestemming en dat is vandaag duidelijk te merken! In een dikke file rijden we door het centrum. De gevonden camperplek staat totaal vol. We rijden er op in de hoop dat iemand weggaat maar het vergt nog meer geduld om er weer af te komen. Alle auto’s blokkeren elkaar.  En wij zijn wat breder en langer dan de rest. Dan nogmaals door het centrum naar de andere kant van de stad waar een camping is op een schiereiland. Camping Arena Stoja is zo’n grote camping waar we op zich niet veel mee hebben maar het is het kiezen of kabelen. 😞 We passeren de ‘Greeter’ bij de slagboom en sluiten aan in een lange rij voor de balie waarachter maar liefst vier receptionistes zitten. ‘Heb nou straks niet zoveel eisen, laten we gewoon blij wezen als ze nog plek hebben!’ sist mijn lover. 😳 Ik knik maar zodra we aan de beurt zijn kan ik het niet laten. De receptioniste laat weten dat er nog plaatsen zijn, ze gaat even kijken. ‘Nou, dan maak ik het je misschien makkelijk want die bij het sanitair mag je overslaan.’ Ik voel mijn vent verstarren maar sorry hoor, voor mij is het belangrijk! 🤣 Natuurlijk zijn ook hier alleen de duurdere plekken nog vrij maar…. het is wat het is! Wederom moeten we onze identiteitsbewijzen achter laten. Na betaling bij vertrek krijg je ze pas weer terug. Zeg maar dat het wettelijk niet mag, dit zijn op veel campings hier de regels dus we gehoorzamen maar. Ja, zelfs mijn vent! 😉 Onze toegewezen plaats is wel echt heel groot maar staat voor een gedeelte onder water door de buien van de afgelopen dagen. We zetten de hut neer en besluiten een rondje over de camping te lopen. Terug bij de hut komen we erachter dat we naast, de voor algemeen gebruik, BBQ plaats staan. En…. achter de witte muur staan verdorie de vuilnisbakken, ieeeuuww, ik ben vergeten om tegen de receptioniste te zeggen dat ik gruwel van dit soort dingen en ook daar niet bij wil staan. 😡 ‘Niet op letten, we staan en het is niet voor eeuwig.’ stelt mijn vent. Ik ben er niet gerust op, bah, bah, maar laat het maar gaan. We fietsen naar het centrum, ongeveer een vier kilometer en ook nu weer verbazing want wat is dit een leuke stad! Veel restaurantjes, terrassen, shops, een kasteel en allemaal kleine smalle straatjes, echt heel leuk! Het is een stad met een Romeins verleden. De tempel van Augustus is uit het jaar nul, het stadhuis ernaast ‘pas’ uit 1200.

Deze mooie dame uit 1964 😊 (zegt Roel). Het is niet makkelijk kiezen maar uiteindelijk ploffen we bij een Italiaans restaurant op het terras. Verder nog een koffie/thee op het grote plein en we fietsen retour naar de camping. De BBQ plaats zit vol met mensen, lekker dan want het resultaat is een hut vol met rook! 😡 Echt, het is prima hoor dat mensen dat ding aansteken maar rond 23.00 uur is het toch wel welletjes denk ik zo….De volgende morgen rond 07.00 uur schrikken we wakker van een vreselijke herrie. Wat blijkt: de vuilniswagen is gearriveerd en stuk voor stuk worden de bakken geleegd. De lucht die nu de hut inkomt is niet te vergelijken met gisteravond, walgelijk gewoon! 🤮 Mijn vent merkt het niet want zijn ruikertje doet het niet zo goed meer door de vele fixeerdampen die hij vroeger inademde bij het foto’s ontwikkelen. Mopperend zit ik aan het ontbijt en gelukkig is mijn vent ook niet gecharmeerd van de camping. We maken er toch nog een mooie dag van, bezoeken het grootste Amfitheater buiten Italië, een ondergronds tunnelstelsel onder een kasteel met uitzicht,

‘s Avonds halen we een pizza op de camping en mijn vent moet lachen om de Margherita di Bufala omdat mijn tweede naam Margaretha is….dus 🤨