Categorie: Deel 12

Na het teleurstellende Bridgetown op Barbados gaan we op weg naar St. Kitts en Nevis. Maar eerst hebben we morgen weer een zeedag. Wij vonden Bridgetown tegenvallen maar hiermee wil ik niet zeggen dat het eiland Barbados niet een bezoek waard is. Zo’n zeedag is er weer één waarop we lekker niets hoeven te doen. Ik heb moeders getrakteerd op de nagelstudio en zo genieten we een uurtje van gefriemel aan de nagels. 😊 De Virtuosa vaart rustig en ’s avonds zijn er inmiddels door het warme weer meer avonden met muziek bij het zwembad.Het is wel iets hoor dat entertainment. Het team doet zijn uiterste best maar het is veel gericht op jonge mensen en die lieve lezers…., juist, die zijn nu tijdens deze Atlantische oversteek veel minder aan boord! Ik vind het een gemiste kans en desinteresse in je gasten want continue klinkt de keiharde nietszeggende beat langs het zwembad. Okay, achterop is nog een kleiner zwemparadijs en daar lig je rustig….althans, volgens mijn vent ook niet, want daar draaien ze momenteel kerstmuziek, yes! 😍 In ieder geval wel op een normaal volume. Gisteren in Bridgetown zijn er weer nieuwe gasten aan boord gekomen en het is wellicht lelijk van mij om te zeggen maar het niveau gaat lager en lager. In de loop der jaren na de corona zijn we dat meer en meer gaan merken. Er zijn heel veel cruisemaatschappijen met talloze schepen, groot, groter, groots voor oud en jong. Omdat de concurrentie moordend is ligt de lat  om passagiers tevreden te houden hoog en de prijs wordt dus lager. Er is overcapaciteit lijkt het en misschien is het ook hierdoor dat veel is toegestaan. De kledingvoorschriften en het gebrek aan naleving van de gedragscodes zijn hier het bewijs van. Ook nu tijdens de ‘Elegance avonden’ worden korte broeken en chauffeurhemdjes getolereerd. ’s Middags tijdens de lunch lekker in een zwembroek langs een buffet wandelen, man, man, man, het is een ding. En hoeveel mensen met moeilijke voeten ik heb gezien! 😉  Het zal best een modebeeld zijn, slippers en sokken, maar waarom ga je op die vreselijke plastic Adidassen en een trainingspak naar het diner! Serieus, het slag volk dat niet zou misstaan in ‘Tokkie Town’. 🤭 De Virtuosa heeft ook iets wat we nog niet eerder hebben gezien. Namelijk, hun eigen beveiligers! We hebben een praatje met hen gemaakt en er zijn dus reizen dat ze geregeld moeten ingrijpen omdat passagiers zich misdragen en zelfs met elkaar op de vuist gaan.  Bijzonder om te horen maar als we hier zo aan boord in het rond lopen zie ik het wel voor me want bij een volle bezetting lopen er gewoon 6000 gasten rond! 😳 Voor nu valt het allemaal mee. Volgens de telling is het momenteel de helft van dit aantal. Er is daardoor altijd wel een bedje bij het zwembad, zon of schaduwkant, de wachtrij voor een drankje of iets te eten is bijna nihil. Kortom, het is gezellig druk vinden wij. Vanaf Martinique zal dit veranderen want dan gaat de Virtuosa korte trips maken variërend van 7 tot 14 dagen en iedere keer met een full-house bezetting. Tijdens de zeedag varen we langs Martinique waar we op de terugweg van boord zullen gaan. Het kleine puistje in zee rechts ( Le Diamant) krijgen we later nog beter te zien.Zo dichtbij land is het leuk hoe de verschillende vogels met ons meevliegen.Even lachen en zeker het vermelden waard: moeders en Jan zitten op de negende verdieping bakboord en wij stuurboord. Voor het diner spreken we dan een tijd af op onze verdieping bij de liften. Als ze er nog niet zijn dan oefenen mijn vent en ik in de ruime hal onze danspassen.In de morgen naderen we de plaats Basseterre op St. Kitts. Vanuit de verte kan ik in de haven al een cruiseschip zien liggen en achter ons komt deze dame aanzetten. Later op de dag komen er nóg twee bij en liggen we dus met zijn vijven! Dat is wat ik hierboven ook al beschreef, het is een vreselijk toename van deze manier van vakantie vieren op het water. Als we aan land gaan zien we wel een leuke ontwikkeling:aanbieders van excursies buiten de maatschappijen om, én taxichauffeurs mogen alleen achter een rij hekken hun waar aanbieden. Je wordt er niet meer mee overvallen en nee is nee. We hebben een excursie geboekt via de MSC, maar die is pas in de middag. De ochtend besteden we dus om het centrum van Basseterre te verkennen. Ze hebben er hier handig op in gespeeld dat er zoveel cruiseschepen komen want het is een groot openlucht tax-free shopping centrum. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te bedenken hoeveel mensen er per week komen! Deze grote hoeveelheid winkels maakt wel dat je weinig last van de drukte hebt. Het vermoeden is ook dat de winkels allemaal van de cruisemaatschappijen zijn.   De Engelse invloeden zijn nog steeds goed herkenbaar op dit eiland. Na de lunch gaan we dan op weg naar het afspreekpunt op de kade voor de excursie! Dat heeft nog even wat voeten in de aarde want hoe we ook communiceren, het lijkt af en toe niet te lukken om met zijn vieren op dezelfde plek en tijd te verschijnen. Het blijft hilarisch maar soms…..grrrrom😡, is het een dingetje hoor. Komt bij dat het mobiele netwerk hier pet is en we dus niet zo makkelijk elkaar een belletje kunnen geven. Nou goed, uiteindelijk blijkt dat we ons voor niets gehaast hebben. Want de afgesproken tijd van 13.15 uur is slechts een richtlijn stelt de allervriendelijkste dame van bordjes voor groep 27 en 30 vast. Antilliaanse tijd… Plus of minus 1 uur. Of zo. 🤣 En ja, zo gaat de klok intussen al naar 14.00 uur als onze chauffeur zich met de bus komt melden. 😳 Als alle acht bussen compleet zijn dan vertrekken we richting de trein. De rit over het eiland is prachtig maar gaat niet snel. Er steken koeien, schapen en geiten over de weg, iemand heeft zijn auto gewoon laten staan omdat ie even een praatje is gaan maken en alles heeft de uitstraling van ‘maak je niet druk, daar is het te warm voor’. 😊Vanuit de koele airco bus aanschouwen wij het allemaal. Zoals het gezegde is; ‘Mens, verbaast u niet maar verwonder u slechts!’ Onze gids (een Oekraïner)  is pas bij MSC begonnen en het is zijn eerste excursie op dit eiland. Dat is te merken want naast dat ie zo onzeker is kan de arme man de chauffeur slecht verstaan waardoor zijn vertaling van het Engels naar Duits voor hilarische momenten zorgt. Wij zitten net achter de chauffeur en mijn vent gaat zich er mee bemoeien. “Je kan beter op de stoel van die gids gaan zitten!” zeg ik gierend van de lach als het weer misgaat. De gids is inmiddels al zo hulpeloos dat ie mijn vent inderdaad vragend aan kijkt voordat ie de microfoon pakt om iets te gaan zeggen. Dan zijn we bij de trein. Je kan beneden en boven zitten. Beneden is er airco en boven is er arko…. Alle ramen kunnen open. 😉 Het waait heerlijk door. Het is een geweldige rit en een wonderlijk mooi landschap trekt aan ons voorbij! Saint Kitts is het enige eiland in de Caribbean met een spoorlijn. Die  werd tot enkele tientallen jaren geleden gebruikt door goederentreinen voor de afvoer van suikerriet naar de fabriek. Dan zien we plotseling twee achter elkaar liggende vulkanen: Nederland! Sint Eustatius en Saba.Een optreden van inheemse indianen en een rumpunch van een charmante dame maken het compleet. In de bomen zien we koe-reigers. Deze chauffeur met zijn vrachtwagen volgt ons het hele traject om de slagbomen te sluiten en te bewaken. Aan het einde van de treinrit staan de bussen weer te wachten. Doordat het hier allemaal so easy gaat zijn we net voor de ‘all onboard’ tijd terug. Gelukkig voor onze gids want bij een georganiseerde excursie via de maatschappij is het aan de laatste om ons weer op tijd aan boord te krijgen. We zijn versleten van de middag want het was erg warm maar het was zo ontzettend leuk! Vanaf het bovendek genieten we van de afvaart. We zijn er net en er breekt een enorm noodweer los.  Gewoon horizontale regen!De volgende morgen worden we wakker in St. John’s op Antigua. Ook dit keer zijn we niet alleen. Om aan te geven hoeveel schepen er zijn, we zien iedere dag verschillende namen en weinig dezelfde schepen! Ook hier in St. John’s is het op en rond de kade een waar tax-free shopping paradijs waar wij iedere keer toch weer iets leuks kunnen vinden.De kerstsferen zijn al aanwezig! Het einde van de reis komt in zicht. Vrijdag is het nog de beurt aan de havenplaats Roseau op het eiland Dominica. Zaterdag zullen we dan in Fort de France op Martinique van boord gaan.Het eiland Dominica begroet ons met stevige regenbuien. Het zijn van die korte tropische buien. We starten dus rustig en gaan later op de ochtend van boord. Ook hier op de kade een scala aan mensen die een excursie aanbieden. Het is altijd even babbelen, weglopen en weer babbelen voor een geschikte prijs. Tijdens dit al komen Rob en Marjan (vrienden van vrienden die ook aan boord blijken te zitten) aanlopen. Zij willen ook wel mee met ons dus het onderhandelen over prijzen met de aanbieder gaat weer beginnen maar al snel zijn we eruit en gaan op pad. Langs een monumentje voor de oudste inwoonster van Dominica: 128 jaar ! We zien heel veel tropisch fruit in het wild. Onze gids is een aardige vent met leuke informatie over het eiland en gelukkig ook een goed chauffeur. Over smalle, steile en kronkelige weggetjes brengt hij ons naar de mooiste plekken.De pappa en mamma watervallen. En stinkende zwavelbronnen.  “Kijk, nog een kanarie!” lacht mijn vent als ie deze heer van een andere groep ziet. We zijn inmiddels wat melig dus ik moet de andere kanarie vergezellen. Alles voor de foto. Beetje flauw maar het moment is grappig! Ja, ook een land met 40.000 inwoners heeft een presidentieel paleis. Na een trip van zo’n drie uur zijn we terug in het centrum. We lunchen met elkaar aan boord en zoeken dan het zwembad maar weer eens op.Tegen de avond worden de trossen losgemaakt en maken wij ons op voor de laatste avond op de Virtuosa, die inmiddels ook in kerstsfeer is. We nemen afscheid van onze tafel bediening, stuk voor stuk, leuke lieve hardwerkende mensen. De meesten zijn acht maanden aangesloten op zee, ver van huis, gezin en familie. Zeven dagen per week, elf uur per dag. Wel voor een redelijk salaris horen we, 2000 euro per maand. Plus kost en inwoning natuurlijk.  Voor 23.00 uur zetten we de koffers buiten op de gang, die zullen we morgen op de kade weer terug zien.Gezien het aantal koffers gaan er hier vandaag niet heel veel passagiers van boord. Veel zullen nog een weekje langer wat andere eilanden bezoeken. Roel neemt een taxi naar het vliegveld, ongeveer 10 kilometer, waar hij de huurauto ophaalt. Dan is het puzzelen en meten om de koffers in de auto te krijgen.Lekker Frans hier. Franse auto’s en Franse nummerborden. Bij aankomst in hotel Karibea in Saint Luce blijkt dat er dit weekend een groot kerst-event is. Er zijn kraampjes en muziek optredens. Al met al heel druk en gezellig.Het hotel valt tegen, het complex is aan renovatie toe. Gelukkig zijn de kamers goed schoon en het zwembad heerlijk.Helaas hebben we niet echt van Martinique kunnen genieten want alle vier zijn we snipverkouden. Met name moeders en Roel hoesten als valse herdershonden. Het is soms griezelig om te horen. Er zijn leuke tentjes op het strand. Zo gaan de dagen hier helaas anders voorbij dan we gedacht hadden. We verkennen het eiland wel maar genieten er niet zo van als we gehoopt hadden.Ook de Diamant duikt weer op.Een stukje verder staat een slavenmonument waar wat Amerikanen omheen staan en de Black Panther groet brengen.Alles voor de selfie.Op een strand dat op internet omschreven werd als de mooiste van Martinique waren ook sanitaire voorzieningen. Douches en wc’s. Nou…. laat maar. 🤮 Net naast het hotel zitten een paar eettentjes waar het eten 5x beter is dan in het hotel.Donderdagmiddag slepen we alle bagage weer in de huurauto en brengen die terug naar het vliegveld. Onze vlucht met Air France zal ons eerst naar Parijs brengen en vandaar vliegen we door naar Amsterdam. We hebben een prima vlucht en eigenlijk gaan de uren best snel voorbij. De trein en als laatste de auto brengt ons allemaal weer veilig thuis. We kijken terug op een mooie cruise cq. vakantie en zijn blij dat we dit zo met elkaar hebben mogen doen. Ondanks de toename van de cruiseschepen blijf ik het een super leuke manier van reizen vinden. Er is zeker verschil in de maatschappijen en de HAL blijft voor mij nog steeds de beste. Eigenlijk hangt de beslissing om te boeken af waar de cruise heen gaat en wat de prijs is. Het leven hoeft niet zo moeilijk te zijn…. De volgende dag ga ik in de voortuin wat kerstverlichting aansluiten. Als ik weer binnenkom zie ik mijn vent bij de kalender staan tellen. “Wat doe jij nou? Jij hebt toch niet veel met kerst?” vraag ik hem. Hij kijkt me vreemd aan,….Juist, ik begin het te snappen!

Na de reis door Oost Europa blijkt de tuin bij thuiskomst, ondanks het werk van de tuinman,  in drie maanden een enorme chaos geworden. Zeker het onkruid in mijn vent zijn groententuin staat meters hoog en met moeite is er nog een gewone plant te vinden. We zijn het vele werk daarin wel een beetje zat aan het worden dus moet er maar kunstgras in komen. Eerst de troep eruit. Dan een laag plastic, en dan een stuk kunstgras. Als dat gebeurd is bedenk ik me dat ik dit jaar toch ook wel weer eens een kerstdorp wil bouwen. Dus mijn lover begint met veel zuchten en steunen aan het opzetten van het frame. Tja, een vrouw en haar hobby. 🤣 Daarna mag ik zelf aan de slag. En na twee weken staat er weliswaar een klein dorp maar met een volwaardige skipiste. Nu het oude kantoor boven zoals het er nu uitziet ongebruikt gaat blijven besluit Roel de serverkast en de bekabeling maar eens uit te mesten. Dikke bossen kabel zijn overbodig en worden weggeknipt. Het levert een boel ruimte op. En dan hebben we ook nog de jaarlijkse schil-acties en het inmaken van appelmoes en stoofpeertjes. Gepensioneerd zijn is nog best hard werken hoor aldus mijn vent. 😉 Dan krijgen we ook nog een kunstkerstboom aangeboden maar die moet nog maar even in de garage blijven wachten op zijn beurt. Het nieuwe privékantoortje ziet er nadat we de grote tafel en de lampen van boven hebben gehaald in ieder geval een stuk gezelliger uit.Moeders had weer eens een cruise gezien voor weinig geld. Met de Costa ( Ja, die van kapitein Schettino 😳) van Italië via Zuid Afrika naar Oman en eindigend in Dubai, totaal 38 dagen. Maar helaas, een paar weken na het boeken krijgen we bericht van het reisbureau dat de cruise gezien het gedonder in het Midden Oosten, Jemen en Iran gecanceld gaat worden. Niet veel later komt er een nieuwe reis in beeld:  met de MSC Virtuosa in 19 dagen van Rotterdam via een aantal havens naar het Frans-Caribische eiland Martinique. Daar eindigt de cruise en blijven we nog een kleine week in een hotel aan het strand.😊 De Virtuosa is een ‘grote dame’ met plaats voor zo’n 6000 passagiers. Ze heeft afgelopen maand in het dok gelegen voor onderhoud bij Verolme Botlek. We fietsen de Maassluissedijk op om wat foto’s te maken. En we fotograferen de (proef) vaart de Noordzee op.   Een dag later breng Peet Verhoef ons naar de Wilhelminapier. Moeders en Jan zijn ook al gearriveerd. Terwijl de regen met bakken neerklettert stappen we aan boord van de MSC Virtuosa. Oud collega Jan Booister die in torenflat ‘De Rotterdam’ woont is weer zo aardig om een foto van bovenaf te schieten. Er zijn veel passagiers die een korte trip naar een van de twee eerste havens maken, Southampton en Le Havre. Mooie gelegenheid om eens te kijken of cruisen bevalt. Het schip is zelfs dan nog bij lange na niet vol. Twee keer per jaar, als de seizoenen wisselen, veranderen cruiseschepen ook van vaargebied. ‘s-Zomers bijvoorbeeld in Europa, en ‘s-winters in de Caribbean of richting zuidelijk Halfrond. Wij hebben al on-line ingecheckt en ondanks de drukte gaat het inschepen voorspoedig. Die drukte komt overigens hoofdzakelijk omdat veel mensen, ondanks dat ze in Southampton aan boord blijven, toch een visum moeten hebben en dat niet aangevraagd hebben. Rare jongens die Engelsen. Vrij zinloze geldklopperij want gratis is het niet echt. Maar, wij hebben het gelukkig wel vooraf geregeld. We bekijken snel de hut die op de negende verdieping ligt, het Straussdeck, wij hebben stuurboord en moeders en Jan tegenover ons aan bakboord.Dan richting één van de vele restaurants voor de lunch. In tegenstelling tot de grote Aida Nova, onze cruise afgelopen voorjaar, is het hier op de Virtuosa makkelijker ingedeeld. Een grote centrale wandelpromenade met winkels, bars, enkele specialiteitenrestaurants en een geweldig plafond op de zesde verdieping brengt je naar de verschillende andere bars en restaurants die zich voor en achter op verscheidene verdiepingen bevinden. Op het plafond komen een aantal keren per dag mooie lichtshows. Mocht je verdwalen dan zijn er deze scheepsplattegronden. Een handigheidje is de lift. Aan de buitenzijde toets je in welke verdieping je wilt en de desbetreffende lift brengt je rechtstreeks naar de gewenste etage. Het resultaat: weinig wachttijden en geen liften die op iedere verdieping stoppen. Ook de lift met uitzicht op zee is het vermelden waard! Terug naar de lunch! We kiezen voor het buffetrestaurant. Dat is op ieder schip altijd weer even ontdekken. Eerst een tafel scoren en dan om de beurt de vele verschillende lekkernijen uitzoeken óf eerst eten scoren en dan een tafel? We hebben van moeders alle drie een drankenkaart gekregen dus kom maar door! 😉 Verder is zo’n eerste dag altijd druk, koffer uitpakken, schip verkennen en het verplichte safety programma volgen. Rond 18.00 uur varen we uit. Het is inmiddels donker en door het slechte weer staan er niet veel mensen op de kade om uit te zwaaien. In de Waalhaven aangekomen keert de grande dame haar kont. 😳 Meestal gaat dit al bij binnenkomst maar om onduidelijke reden is de Virtuosa vooruit met haar achterzijde naar zee aan de kade gaan liggen. Terwijl we aan het diner zitten zien we Maasluis en Hoek van Holland aan ons voorbij trekken. Op deinende golven varen we in de nacht Engeland tegemoet. De volgende morgen moet er natuurlijk eerst een Engels ontbijt worden genuttigd. Daarna gaan mijn vent en ik aan land voor een rondje door Southampton. Maar eerst moeten álle passagiers langs de douane. In een honderden meters lange rij sjokken we langs een viertal douaniers die checken of je je ETA hebt. Uiteraard kan m’n vent het weer niet laten om te zeggen “The EU was better,  wasn’t it.” 🤭 Er kwam gedempt een opmerking terug: “Not everything.” “Nou, de volgende keer pak ik wel een rubberboot, dat gaat sneller” zegt ie terug in het Nederlands. Moeders en Jan blijven aan boord, veel te koud.🥶 Gelijk hebben ze want een snoeiharde ijzige wind blaast ons naar het centrum. Na wat shoppen gaan we terug en genieten verder van een quiz aan boord. Eigenlijk is het leven heel easy zo, er zijn veel activiteiten (volgens een app op je phone te vinden of op deze borden) maar niets is verplicht. In Le Havre gaan er de volgende dag wederom veel passagiers van boord, we zien er ook weer enkele bijkomen maar de drukte van de afgelopen twee dagen blijft uit. Hoeveel passagiers er aan boord zijn is onduidelijk. De berichten hierover zijn wisselend maar volgens onze kelner Francis zijn er nu zo’n 2700 passagiers en 1500 bemanningsleden aan boord. Door de vele zeedagen is de reis niet altijd geliefd. Maar deze oversteken zijn over het algemeen prima geprijsd! Op weg naar Ponta Delgada op de Azoren zijn we drie dagen op zee. Het zijn rustige dagen, het weer is wat onstuimig, de temperatuur koud en de zee redelijk rustig. Althans dat vinden wij! 😊 Dat niet iedereen er zo over denkt blijkt als we voor een vraag in de rij bij de receptie staan te wachten. Terwijl we onze vraag stellen luisteren we met een half oor naar het echtpaar naast ons. Het zijn Nederlanders en de vrouw vraagt aan de receptioniste; “Weet u wanneer de golven stoppen en kan het schip anders minder snel varen want ik heb last van het schommelen en hierdoor nog niet alle dingen kunnen doen die ik wil omdat ik nu vaak op bed lig.” 😳 Zeg het maar, moet je dan lachen of huilen als je dit hoort! 🤣 Beiden hebben we een déjà vu momentje naar Amerika/Canada als we daar mensen hoorden vragen hoe laat de beren of walvissen te zien waren. Dan zijn we op de Azoren, de temperatuur is heerlijk en we gaan op pad naar de autoverhuur. Die zit net buiten het haventerrein en al vrij snel zijn we op weg voor een tour over het eiland. Thuis hebben we al een route bedacht met alle bezienswaardigheden. Het is prachtig hier, de natuur met vele verschillen en mooie vergezichten. De lokale geysers doen ons denken aan Yellowstone. Onderweg eten we een typische maaltijdsoep gegaard in een pan die in een gat van de hete geyser heeft gestaan. Na een perfecte dag checken we terug aan boord ons sociale leven en maken ons op voor weer een aantal dagen zonder internet. Alleen Roel heeft een internet pakket genomen om toch bereikbaar te zijn. Of misschien was hij bang voor afkickverschijnselen. 🤣 Rond 18.00 uur verlaten we de Azoren en later op de avond zet de kapitein ‘het golfslag bad’ weer aan (vier meter hoge golven roept ie om) en danst de Virtuosa als een soort Boney M de nacht in. Ik vind dit altijd wel prettig want slingerend wandelend op mijn hakken valt het dan minder op dat ik een aantal Tequila’s Sunrise op heb. 😉 De Virtuosa is op weg naar onze eerste Caribische bestemming, namelijk: Barbados. Verder gaan we de eilanden St. Kitts, Antigua, Dominica en Martinique aandoen. Exotische namen van exotische bestemmingen. De dagen aan boord verlopen easy. De zon is inmiddels gaan schijnen en we vermaken ons bij het zwembad en op andere plekken. Jan denkt toch nog maar eens of een brommerrijbewijs iets voor hem is.Maandagavond: White Night!En een heuse schuimparty. Er is een ober-robot die je cocktails op wens maakt. Maar wat menselijk contact is toch wel beter. ‘s-Avonds bezoeken we een show in het theater en daarna gaan de voetjes op de vloer in de verschillende dancings.Het casino is heel rustig en helaas ongezellig. Een drankje en een een spelletje kaarten. In de plaatselijke Spa boek ik een nagel arrangement. Dat we teveel eten en drinken in dit drijvende hotel laat zich raden! 🤣 Op Elegant nights moeten we ons opdoffen.   Na weer vijf dagen op zee arriveren we in Barbados. We zijn nu elf dagen onderweg.Wij hebben niets geboekt als excursie en dat blijkt nu jammer. We gaan de hoofdstad in maar…. het is een Nationale feestdag en echt alles is dicht. Dan wandelen we maar naar een dichtbij strandje.  We komen de broer van Poetin nog tegen met zijn maîtresse  die een nieuwe kalender aan het maken zijn. Of zou het toch iemand anders zijn.  🤣 Vaarwel Barbados, op naar Saint Kitts.