De ooit door een muur in tweeën gedeelde stad

We zijn in Berlijn maar eerst even terug in de tijd, Roel vertelt: ‘Ik heb er iets mee.’ Het fascineerde me al in mijn jeugd toen ik in de Taptoe ( ja, wie weet nog wat dat was) op de lagere school als tienjarige een verhaal las over een groep mensen die een tunnel onder de Berlijnse muur groeven. Zelf ging ik in 1982 of zo voor de eerste keer erheen. Per trein, met mijn toenmalige vriendinnetje en mijn ouders. Er zouden nog minstens 10 bezoeken volgen. Mijn ma zag het toen allemaal niet zo naargeestig in, de DDR was in die tijd uiteindelijk toch wel de grootste gevangenis van Europa. Totdat ze op het station bij de grensovergang van West naar Oost Duitsland een sigarettenpeuk uit het raam gooide en er gelijk twee man Volkspolizei naast haar stonden. Een bekeuring van 10 Mark. Westmark, geen (waardeloze) Ostmark en gelijk afrekenen. Ze heeft tot aan de grensovergang met West Berlijn zitten sidderen. Later in 1985 kwam ik er nog een keer en zoals in het vorige verhaal al benoemd: in oktober 1989. En toen kwam de dag dat wereldgeschiedenis werd geschreven: 9 november 1989. De dag dat de muur viel. Ging ik wéér.… Ik reed in die nacht met Vrije Volk collega Stef van Item naar het beginnende feestje waar op dat moment nog maar weinig mensen van wisten. De meeste inwoners van West Berlijn pakten hun ochtendkrant van de mat en lazen wat er aan de andere kant van de muur gebeurd was de vorige avond:  het Politbureau, de regering van de DDR, had het de burgers van Oost Duitsland toegestaan om naar het buitenland te reizen. Ik ben overigens momenteel parallel aan dit verhaal een blog aan het maken met de hoogtepunten van mijn carrière, verschijnt eind van dit jaar 😊 en daar zal ik ruimer ingaan op de gebeurtenissen toen. Nu alleen even wat foto’s van 1989 tegenover foto’s van deze week. Allemaal op dezelfde plek gemaakt alleen met 36 jaar ertussen.

Checkpoint Charlie. De enige grensovergang voor verkeer van West naar Oost Berlijn. Op de achtergrond staat de muur nog.Vandaag de dag zie je alleen nog aan een anders gekleurde rij straatstenen met soms een metalen strip waar de muur stond.Het wisselen van de wacht op de Unter der Linden, de ‘Champs Elysees’ van Oost Berlijn.De Oost Berlijnse Mühlenstrasse. Toen vanuit de auto want de volkspolizei in Oost was er niet zo happig op dat de muur van de oost kant gefotografeerd werd om voorbereidingen van ontsnappingspogingen te voorkomen .Nu is dit een van de stukken waar de muur (na de aanvankelijke sloop) is teruggezet en het een walhalla voor graffiti kunstenaars is geworden.Het Volkspaleis, volgens mij toen het hoofdkwartier van de SED, de communistische partij van de DDR,is zelfs totaal gesloopt en er is een parkje voor teruggekomen.De Brandenburgertor die toen in een totaal lege vlakte stonden waar de muur op praktisch een paar meter omheen liep. Alleen de rij klinkers net boven de onderkant van de volgende foto verraadt waar de muur stond.Het Sovjet gedenkteken in West Berlijn waar Russische soldaten nog lang na de val van de muur de wacht hielden.Het monument zal niet gesloopt worden, uiteindelijk is het een eerbetoon aan de 25 miljoen Russen die hun leven hebben gegeven in de Tweede Wereldoorlog. Maar gezien de gebeurtenissen in Oekraïne van de laatste jaren weet ik niet of ze er in Berlijn nog zo blij mee zijn.Het Pergamon museum in Oost Berlijn.36 jaar later is het een grote bouwplaats.De Rijksdag waar minder dan een jaar later op 3 oktober 1990 Duitsland weer verenigd werd en waar ik ook bij was.Ook hier nu een grote bouwplaats.En een laatste foto, weer van Checkpoint Charlie, waar in 1989 de eerst Trabi’s over de grens kwamen.Hoe het allemaal begon? Gunther Schabowski van de SED hield een persconferentie en versprak zich. ‘Dan mógen jullie reizen. En dat gaat direct in’. De beelden zijn bewaard gebleven ! Het originele grenshokje van de Amerikaanse militairen is in de jaren 90 verdwenen, waarschijnlijk gesloopt. Maar speciaal voor de toeristen is er iets wat er op lijkt teruggezet. Waar gegarandeerd nooit een Amerikaanse militair in op wacht gestaan heeft. Ach, alles voor de commercie….Tot zover weer één van de vele mooie bijzondere verhalen uit de carrière van mijn vent. 😊 We zitten dus in Berlijn! Bij het zoeken naar een camperplaats kwam ik op de site van Wohnmobil Oase. Zo goed als in het centrum, mét voorzieningen en een stevige prijs van 32,50 euro per nacht maar wat wil je in een mega stad! 😊 Gelukkig zag ik nog net op tijd in de reviews dat reserveren, ondanks de hoeveelheid plaatsen van 100, wel aan te raden was. We hebben geluk en kunnen boeken tot 1e Pinksterdag. De planning is om de 200 kilometer die we moeten rijden te splitsen in twee stukken, zeker omdat we Leipzig pas aan het begin van de middag verlaten maar onderweg krijgt mijn vent zijn voet niet meer van het gaspedaal en blaast door tot de nieuwe stek. 😳 Waar we wederom mazzel hebben en een dag eerder terecht kunnen. De weersverwachting voor aankomende dagen is helaas niet helemaal top. De temperatuur is prima, zon maar met af en toe een heftige bui en onweer. Dat hebben we geweten! 🤣 Wat we allemaal zien en doen is eigenlijk hierboven in het verhaal van mijn vent al te lezen. Gewoon omdat het ook heel leuk is nemen we 1 dag de metro en crossen daarmee door Oost en West. Natuurlijk laat ik me weer verleiden en neem een curryworst….🤣 Zaterdag, de laatste dag, gaan we naar de dierentuin: Zoo Berlin. Hier hebben ze namelijk panda’s en die hebben een tweeling op de wereld gezet. So cute!😍  Ook nu is het weer onbestendig en zitten we ruim een half uur in het overdekte verblijf bij de panda’s te schuilen omdat er een waanzinnige regenbui met onweer overtrekt. 😳Daarna lopen we nog een tijd langs de andere dieren. De dierentuin is zeker een aanrader! 😍 De rest van de dagen fietsen we heerlijk door de stad. Berlijn is super leuk om met de fiets te doen. De fietspaden zijn duidelijk en goed aangegeven en vele fietsers maken er gebruik van. 😊 Samen waren we al eerder in deze geweldige stad maar het blijft indrukwekkend om te zien waar de muur stond en je in te beelden wat het met mensen gedaan heeft. In niemandsland bij Checkpoint Charlie is nu een stadsstrand. Bij de Bernauerstrasse is een grote fototentoonstelling op de muren gemaakt van panden die vroeger déél waren van de Muur. Eigenlijk net als in het echt onderbreekt mijn vent me ook nu 😉 met nog wat informatie: Er is daar een stuk muur teruggebouwd inclusief een uitzichttoren waar je kan zien hoe het er vroeger uitzag. Binnenmuur, buitenmuur en daartussen in een mijnenveld en een Schutzstreifen. Daar mochten de vopo’s je legaal vanuit de wachttoren neerschieten. Er zijn ook verschillende vluchtroutes te zien waar mensen die wilden ontsnappen tunnels onder de muur door groeven. Soms qua richting helemaal verkeerd en kwamen ze tussen beide muren in naar boven.Na de val van de muur sloegen muurspechten toe. Alle graffiti werd eraf gehakt en verkocht. Alles wat je nú nog als souvenir koopt heeft gegarandeerd niet op de muur gezeten maar is nep. Checkpoint Charlie waar Russische en Amerikaanse tanks in 1961 tegenover elkaar stonden. Als er 1 schot gelost zou zijn was de Derde Wereldoorlog begonnen in de Friedrichstrasse.Er is een Ampelmann winkel. Het mannetje op het voetgangersstoplicht is cult geworden. 😊 Kreuzberg: De ‘Turkenwijk’De Oberbaumbrücke die 28 jaar afgesloten was. Leuke nieuwe passages in het oude Oost Berlijn.De klok staat nog steeds op Alexanderplatz. Metrostation Nordbahnhof waar de muur letterlijk doorheen liep. Metrogangen én metrolijnen werden in 1961 gewoon dichtgemetseld. Foto’s van doodgeschoten vluchtelingen.Hier neem ik het weer over om af te sluiten. 😊 Ook deze dagen is er geen betere gids dan mijn eigen vent. We fietsen en wandelen ontelbare kilometers in zon en regen en hebben er wederom mooie indrukwekkende herinneringen bij. Maar eerlijk is eerlijk, zijn zin ‘Ik krijg er nog kippenvel van’ kan ik even niet meer horen! 🤣