De verschrikkingen van Auschwitz

Het zijn slechts ongeveer 40 kilometer van Katowice naar Auschwitz of Oświęcim zoals de Poolse naam is. De camperplek die we hebben gevonden is op de parkeerplaats van hotel Imperiale. Ze hebben het hier slim bekeken want het is slechts 7,00 per nacht en je mag in het hotel douchen en van het toilet gebruik maken. Dingen waar wij geen gebruik van maken maar wat er ook nog bij zit: een restaurant met prima prijzen en idem reviews. Zo zien we dus woensdagavond de meeste camperaars op het terras een hapje eten en hebben al snel een gezellig praatje met elkaar! Sommigen hebben vandaag de tour naar Auschwitz gedaan en sommigen gaan net als wij morgen. Dat was nog wel een dingetje want we kregen vanmorgen een appje van ‘Get your guide’ dat onze tour om 11.15 uur niet door kan gaan, te veel aanmeldingen….🤔 Vreemd verhaal maar uiteindelijk was er een oplossing en kunnen we morgen op een andere tijd mee. Ook prima en eigenlijk beter want we gaan nu al om 09.15 uur en de weersverwachting voor morgen is rond de 30 graden. 😳 Op de fiets hebben we net al verkend waar we ons moeten melden. Het is een afstand van niets. Op de parkeerplaats bij Auschwitz mag je met de camper ook overnachten maar dat heeft iets vreemds voor ons. 😞 De volgende morgen fietsen we bewapend met zonnecrème, hoed en genoeg drinken naar het museum waar we ons moeten melden. Onze tickets zijn voor Auschwitz én Birkenau. Tussen deze twee kampen gaan pendelbussen. Op de grote parkeerplaats is het een komen en gaan van bussen, auto’s en campers en daartussen fietsen deze 2 Nederlanders. 😊 Duideijk staat aangegeven waar je je kan melden. Per dag komen er zo’n 5000 bezoekers! Onze gids is een Poolse dame die ook in het museum werkt. Zij geeft de rondleiding in het Duits (eigenlijk hadden we dus de Engelse versie maar die ging niet door). Voor het eerste gedeelte krijgen we een headset. Als iedereen van onze groep die heeft gaan we op pad. Ik ga verder niet uitleggen wat Auschwitz is want ik neem aan dat een ieder met een beetje ontwikkeling zich bewust is van de gruweldaden die zich daar hebben afgespeeld. 😪 Ook ga ik niet veel vertellen over de rondleiding. Wie er ook geweest is zal de foto’s en de daarbij komende gevoelens herkennen en wie nog wil gaan moet zonder voorkennis alles over zich heen laten komen. 😪 Wij vonden vooral het begin heel indrukwekkend maar nu ik dit zo aan het tikken ben denk ik, de hele tour was niet in woorden uit te drukken en van begin tot eind indrukwekkend en bizar. Aan het einde van de hele rondleiding staan we buiten de poort en hebben geen benul van de tijd. Zo intensief en huiveringwekkend was de tour. Doodop van de hitte, de indrukken en de brandende zon stappen we weer op de pendelbus retour naar het startpunt, fietsen vervolgens terug naar de camper en gaan dan naar het hotel restaurant voor een late lunch. Het is te absurd dat we dit doen, dat dit kan, terwijl hier in de oorlog anderhalf miljoen mensen om het leven zijn gekomen. Die konden niet schuilen voor hitte en kou. Die hadden geen bus waarmee ze weg konden rijden. Er was geen terras en geen stoel om te zitten. Geen lekker eten maar slechts grauw brood. Zomaar een zinnetje uit het vreselijke verhaal van de gids; ‘Het avondeten was een afgebroken kleine homp oud brood en ze kregen als ze geluk hadden ook een stukje mee voor de volgende ochtend. Dit moesten ze eigenlijk ‘s avonds in hun barakken gelijk op eten want anders deden de ratten dat!’ 😡 Het is en blijft niet te bevatten! 😪 Opvallend was trouwens dat we niemand een selfie hebben zien maken, iedereen gepast en met respect de tour volgde en bovenal: er waren gelukkig geen souvenirwinkels. 🙏🏻🙏🏻 ‘s Avonds vraag ik aan mijn vent of zijn foto’s gelukt zijn. Hij zit peinzend naar zijn scherm te kijken; ‘Ja, ik ben wel tevreden met wat ik gemaakt heb maar veel liever had ik ze niet gemaakt, dan was dit alles niet gebeurd.’

Daar sluiten we dan maar mee af. 😪

De foto’s die nu volgen kunnen schokkend zijn. Ze zijn met respect en in stilte genomen. 😪 De blikken blauwzuurgas waarmee de gevangenen werden vermoord. De kunstbenen en armen die overbleven. Stapels brillen.Huisraad, want de gevangen werd voorgehouden dat ze verder zouden reizen. Enorme partijen schoenen. Deze damesschoen met hak en dit broekje van een kind: ik vind ze beiden zo huiveringwekkend en emotioneel. 😪 Je beste kleding aan en mee in de koffer want je gaat op reis, men wist niet beter. Zo triest. 😪 Koffers…. Degenen die in leven werden gehouden sliepen in drie-hoog stapelbedden waar per matras drie mensen moesten slapen. De executiemuur…. Met een zonnetje en de bomen die er in 80 jaar zijn gegroeid ziet het er niet eens zo gruwelijk uit. Bizar….😞 De galg waar de kampcommandant in 1947 werd opgehangen. De ingang naar gaskamer 1. Hier werd het blauwzuurgas naar binnen gegooid. Vier verbrandingsovens. En hier deed Joseph Mengele zijn gruwelijke experimenten op twee- en drielingen.Birkenau. Het grotere concentratiekamp. Gevangenen, ‘asocialen’, zigeuners, joden, homosexuelen en nog veel meer ‘untermenschen’ kwamen op dit perron aan na een gruwelijke reis per veewagen en velen werden rechtstreeks naar de gaskamer gestuurd. Die waren er minder lang dan de drie uur dat onze rondleiding duurde. Gaskamer 3 en 4 werden om bewijs te verdonkeremanen in januari 1945 al opgeblazen door de vluchtende ss-ers. Anderhalf miljoen mensen er werden vermoord….