En nu eens naar het Oosten….

We leven weer in campingmodus ! Na een periode waarin er uiteraard van alles gebeurde zijn we het thuis zat. De woning in Spanje (zie het vorige blog) is helaas niet meer beschikbaar. We hoeven dus nog steeds geen beslissing te nemen en zo blijft het plan lekker rond ons heen zweven. Mijn lover heeft een nieuwe hobby: crea met de naaimachine. Handig hoor zo’n kerel! Zijn moeder was handwerkjuf en alles wat de kinderen moesten kunnen werd op Roel en zijn zus uitgeprobeerd. Haken, naaien, breien, punniken en uiteraard: omgaan met de Singer.Maar het was niet zijn enige creativiteit: ook deze foto voor moeders als verrassing op de socials want wij zouden er niet zijn met Moederdag.

En in de nieuwe archiefkamer bedacht ie deze fotocollages voor op de saaie grijze kastdeuren. De reparatie van de achterbumper van de camper was eindelijk klaar, gelukkig net op tijd voor het weekend naar Enschede. Daar was op 11 mei de opening van de tentoonstelling ‘Twente vanuit de wolken’. Op camperplaats de Hammiehoeve vonden we een prima plek vanaf waar we zo naar het centrum fietsten. Na afloop nog even langs de plek van de vuurwerkramp in 2000 gelopen. Indrukwekkend. De herdenking zou trouwens twee dagen later zijn. Bij de plaatselijke Griek dachten we nog even aan onze geëmigreerde buurtjes Ron en Marjan. Yamas !!Na dit gezellige weekend reden we maandag weer retour want we zijn nog niet klaar met de camper! Er moet nog een APK keuring gebeuren en om die te laten slagen zal de garage eerst het euvel aan het lampje van de airbag moeten verhelpen. Dat blijft namelijk de hele tijd branden. Ook hadden we een akkefietje met de twee extra geplaatste zonnecellen. Die leverden zoveel stroom dat de omvormer smolt. En waardoor (gelukkig) het CO alarm afging want anders was de camper misschien uitgefikt. Al met al waren het rommelige dagen en reden we de hut van de ene  naar de andere garage. Oh ja, over de nieuwe banden die op het laatst toch leverbaar waren heb ik het maar niet. Maar op maandagmiddag, 2 dagen voor ons geplande vertrek, was ie dan helemaal klaar! Goedgekeurd en met nieuwe banden stond ie te blinken op de oprit. Tijd om schoon te maken en in te pakken! Bewegen met de dikke lijven want het afgelopen weekend is er teveel voer en drank ingegaan. Zaterdag eerst de verjaardag van Carla en Keith in een café in ‘s-Gravenzande. Zij en mijn moeder kennen elkaar al heel lang, vanaf dat wij kinderen nog jonkies waren en half in ons nakie op het Spaanse strand speelden. Na de gezellige borrel en hapjes reden we gelijk door naar Lake Seven voor het volgende feest. De Koninklijke Roeiers Vereeniging Eendracht (KRVE), het ‘kluppie’ van mijn vader en Jan en natuurlijk vele anderen, vierden daar het 130 jarig bestaan. Het mag gezegd worden: feesten kunnen ze! Top locatie, walking dinner en heerlijke drankjes! De DJ, een Frank Sinatra look-a like en Berget Lewis zorgden voor een volle dansvloer en speelden de sterren van de hemel. Het was super leuk hoe jong en oud er met elkaar een geweldige avond van maakten!

Ons reisplan is om eerst naar Berlijn te rijden en vandaar door naar Dresden en Leipzig. Hoe de route verder gaat? Er is een plan maar, juist,…. dat kan zomaar veranderen bij ons. In ieder geval Polen, Slowakije, Hongarije, Kroatië om verder langs Venetië richting de Tour te gaan. Maar het kan ook gebeuren dat we het onderweg zo mooi vinden en bijvoorbeeld niet verder dan Polen komen! ‘Moeten de ski’s nog mee als we toch in Saas Fee belanden en op de gletsjer willen skiën?’ vraagt mijn vent. Deze vraag zegt al genoeg over de plannen namelijk: we gaan het zien! Het beste plan is geen plan. Dinsdag is de camper gepakt, gevuld met water, diesel en natuurlijk de Hollandse piepers! We rijden naar Jan en moeders die ons deze laatste avond hebben uitgenodigd voor een heerlijk etentje bij de Chinees. Woensdagmorgen de laatste dingen regelen voor de thuisblijvers en de tuinman en dan go, go, go. Ons reisplan is bij vertrek al gelijk anders, het begint  goed! Rond 10.00 uur rijden we namelijk naar het Wuppertal. ‘Staat al zo lang op mijn lijstje’ zegt mijn vent: ‘De zweefbaan! Als kind geweest maar zou het graag nog eens zien!’ En zo lieve lezers gaat het waarschijnlijk nog wel even duren voordat we in Berlijn zullen arriveren! Bij de Irado is een weegbrug. We willen nu het gewicht van de volle camper eens weten. Hoevéél we wegen? Eerlijk, we durven het niet te zeggen maar zelfs voor de 4,5 ton die de hut mag wegen hebben we overgewicht! We schrikken er een beetje van want juist dit keer hebben we veel minder bij ons…. Twijfels over de juistheid van de weegbrug, of over wat we meeslepen. ‘Jij altijd met die schoenen en de hele zooi!’ klinkt het naast me als we de snelweg oprijden. ‘Gelukkig loop jij zonder kleding dus aan jou kan het niet liggen! Ligt aan al die elektronica die jij altijd moet hebben!’ kaats ik terug. De stemming zit er al goed in! In Wuppertal vinden we een overnachtingsplek vlakbij station Zoo. Geen voorzieningen maar het kost dan ook niets. De hut staat wel heeel erg scheef, dusdanig dat het hydraulische systeem ons ook niet helemaal recht krijgt. Mijn lover koopt twee 24 uur kaartjes en we gaan zweven. De baan is gebouwd in 1901, ongeveer 13 kilometer lang met 20 stations. En geloof me, we zijn bijna overal uitgestapt want hij blijft roepen: ‘Even nog een foto hier en een foto daar!’ Het is op een Japanse na de enige stad waar ze zo’n hang- of zweeftrein hebben. Het traject gaat door een paar straten maar voor het grootste deel óver de rivier de Wupper. De Wupper was trouwens de redding van olifantje Tuffi. In 1950 werd het diertje voor een promotietour van circus Althoff in de zweefbaan gezet maar ze raakte in paniek, wist te ontsnappen en brak uit. Gelukkig boven de rivier en wonder boven wonder kwam ze zonder al te veel schrammen uit het ondiepe water. De foto is waarschijnlijk een Ai foto anno 1950, knippen, plakken en retoucheerverf. Op de plek staat nu een monumentje. De zweefbaan gaat dwars door het centrum van de stad. In en om het centrum zien we vreselijk veel verslaafden, bedelaars en daklozen. Het geeft een onbehagelijk gevoel. Na 2 dagen en talloze ritten met de zweefbaan verlaten we Wuppertal en rijden richting het Harz gebergte. In Gottingen schieten we camperplaats Badeparadies Eiswiese op, 17 euro maar wel met alle voorzieningen. Ondanks dat we redelijk vroeg in de middag aankomen hebben we een van de laatste plekken!Het centrum van deze universiteitsstad (Robert Oppenheimer en Niels Bohr studeerden hier) is niet al te groot maar prima om een middag te ‘dwalen’. De volgende dag gaan we over een prachtige route langs onder meer een stuwdam naar Hahnenklee.Heel bijzonder, een kopie van een Noorse stavkirke midden in Duitsland. Dan verder naar Goslar. Een stad aan de noordelijke rand van de Harz en vermeld op de lijst van Unesco. Hier vinden we ook weer vele mooie historische vakwerkhuizen. Hoe langer je kijkt hoe meer je ontdekt in deze gebouwen, heel bijzonder! Op loopafstand van het centrum staan we voor 0 euro op een prima camperplek. We zitten vol water en stroom dus wie doet ons wat. En zo denken er meer. Van de Dom staat alleen de voorgevel nog. De rest is ooit afgebroken.Het paleis van een van de Duitse keizers is nog wel compleet. Gelukkig zijn we gisteren gelijk op pad gegaan want vandaag klettert de regen op het dak van de hut. Zo’n dag waarop je de hele dag in je pyjamaatje blijft hangen. De voorspellingen zijn ook niet beter voor de komende dagen. ‘Tsjonge, de dieselprijs is weer gezakt in Spanje!’ Mijn lover zit de krant te lezen en zinnen die hij dan wil delen roept hij hardop, ‘Na het slechte weer gaan de temperaturen in Benidorm deze week omhoog!’ Ik kan daar altijd zo verstrooid van raken want ik zit zelf te lezen en probeer me er dus een soort van af te sluiten maar ineens heeft hij mijn volle aandacht want: ‘Wat doen we hier eigenlijk in die zeikregen ? Ik zeg: vol gas naar Benihome (gekscherend noemt mijn lover Benidorm zo), 3 dagen trappen en El Sol!’ Wordt vervolgd zullen we maar zeggen….