Serieus, iedere relatie kan kapot hoor!!

Het Balatonmeer: beiden zijn we er nooit geweest en onderweg er naar toe zijn onze meningen verschillend. Mijn vent ‘Ik heb er geen hoge verwachtingen van, denk zelfs dat het tegen gaat vallen’, mijn persoontje daarentegen denk juist dat het geweldig zal zijn. Ik zie een mooi meer om te zwemmen en geweldige natuur voor me. We gaan het ontdekken! Camping Balatontourist ligt net buiten het centrum van Balatonfüred. Deze badplaats ligt aan de noordoost kant van het meer. Bij het oprijden van de camping zien we al direct 3 verkeersregelaars bij de slagboom staan. Oeps, is dit zo’n mega camping? 🤔 Bij de receptie komen we er al snel achter dat dit zo is! We zetten door want deze camping heeft volgens de reviews alles: direct aan het meer, een zwembad, prima sanitair en vlakbij het centrum. Er is gelukkig plek en met de opdracht om zelf een aantal opties uit te zoeken gaan we op pad. De camper moet buiten de poort blijven en wij wandelen met een tag (om de toegangspoorten te openen) over het terrein. Dit is waar de keuzestress bij mij toeslaat! 🤣 Kiezen  op een terrein met ruim 950 plaatsen. Gelukkig heeft de receptionist het iets makkelijker gemaakt en ons naar de linkerkant van de camping verwezen. Na drie grote ronden over het veld ben ik eruit! Ver genoeg van het sanitair, geen vuilnisbakken, zon en ook nog in de schaduw. Oh ja, vergeet ik te melden dat de camping plekken heeft van verschillende maten en natuurlijk kies ik niet de goedkoopste. 🤣 We boeken voorlopig vijf nachten en over de prijs gaan we het verder maar niet hebben. Heerlijk, een paar dagen niets doen! De balans na deze dagen: mega camping vol met voornamelijk Denen en wat Duitsers, Polen en Hongaren. Ligt het aan de bewoners van deze landen of is het campingleven aan het veranderen maar er is geen ‘elkaar groeten’ of vriendelijkheid te bekennen, bah, bah. 😞 Het meer ziet er niet aanlokkelijk uit, eerst moet je door heel veel waterplanten lopen, over rotsen klimmen,  of dik entree betalen. Het centrum van Balatonfüred is het ook nét niet. Het heeft alles maar wij hebben er geen gevoel bij.  De toeristenwinkels, terrasjes, restaurants en boetiekjes, het is allemaal aanwezig maar voor ons mist het iets van sfeer en gezelligheid. Ook hier verbazen we ons weer over de prijzen. Het zal onze misvatting zijn dat het in Hongarije nog goedkoop is. Drankjes en een hapjes zijn dezelfde prijzen als bij ons of zelfs duurderen over de kleding ben ik nog het meest verbaasd. Bijvoorbeeld Ibiza style jurken die ik op de markt in Spanje voor 20 tot 30 euro heb gezien kosten hier 120 tot 130 euro! Niet op de markt maar in nagemaakte designerboetiekjes met klinkende namen als Paris, Saint Tropez of Fashion Elegáns. 😞 Verder is de camping wel relaxt, net als de badmeester bij het zwembad 🤣, maar na vier nachten houden we het voor gezien. Donderdagmorgen vertrekken we en onze weg gaat langs vele velden met zonnebloemen,  druiven, kleine dorpen, slecht wegdek en prachtige vergezichten met af en toe in de verte het meer! Na een verlaten grensovergang komen we in Kroatië. Ons doel is Zagreb en we besluiten om vandaag de laatste kilometers nog maar even door te trappen. Eindelijk een gewone tolpoort waar je met cash kan betalen en je geen zorgen hebt of je wel de goede elektronische stikker hebt aangeschaft. 🙂 Eind van de middag rijden we, net buiten Zagreb, het terrein van Vugec Plac Resting Camp op. Wow: dit is wat we zoeken! Kleinschalig en ook nog een heerlijk zwembad. Uiteindelijk blijven we hier vijf nachten staan, wat een super plek! 😍  De bus naar Zagreb stopt vlakbij de camping. Die brengt ons naar het centrale busstation waar we met de tram verder gaan tot in het centrum. De stad is verrassend leuk met markten zoals de boerenmarkt Dolac en de vlooienmarkten Hrelic en Britanski. De terrasjes en winkels in de Tkalciceva straat zouden zomaar uit Valkenburg gekopieerd kunnen zijn. We eten Cevapcici, een lekker Kroatisch gehakt gerecht.In een stenen stadspoort staat een schilderij van Maria met het kindeke Jezus. Dit schilderij heeft een brand in 1731 overleefd en gelovigen beweren dat dit door wonderlijke krachten kwam. Er staan enkele kerkbanken waardoor het lijkt op een doorloop-kapel. Het is een bedevaartsoord waar men komt bidden en een kaarsje opsteken. Voor een mooi uitzicht over de stad beklimmen we de 106 treden van de Lotrscak toren. Deze toren was ooit onderdeel van de stadsmuren. Laten we de Sint-Marcuskerk met zijn prachtige dak waarin de wapens van Kroatië en Zagreb staan afgebeeld niet vergeten. Net als de bijzondere Tunel Gric (350 meter lang) die een onderdeel is van het tunnelstelsel onder de stad. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren dit schuilkelders. De Gric is tegenwoordig een toeristische attractie. Van de andere tunnels zijn er sommigen nog voor militair gebruik. Helaas is het Ilica treintje aan het einde van de 5 kilometer lange winkelstraat, met de gelijknamige naam, gesloten voor renovatie. Jammer want dit schijnt de kortste kabelbaan ter wereld te zijn. We lopen dus weer heel wat af in the city en omgeving en dit alles in een temperatuur die iedere dag boven de 30 graden komt! 😳

De BBQ gaat weer aan!Maar aan het eind van deze dag hier trekt de lucht ineens razend snel dicht en vlug ruimen we alles op. Het is alsof het weer merkt dat we de volgende dag verder willen reizen. Na een korte hevige bui regen is de temperatuur helaas niet veel gedaald.  De afgelopen dagen hebben we de route aangepast. Ik las namelijk ergens in een reisverslag over het natuurreservaat Lonjsko Polje. Dit is het grootste beschermde moerasland in Kroatië. Het bestaat uit 3 belangrijke rivieren (Sava, Lonja, Strug) en grote weides. Door het unieke microlandschap is er een overvloed aan flora en fauna. Zo is het een belangrijk habitat voor adelaars, valken, otters, salamanders, paarden, herten en nog vele andere diersoorten die ik niet allemaal ga noemen. Maar deze nog wel: de ooievaar!  Het dorpje Cigoc is namelijk bekend om de ooievaarsnesten die zich op de daken van de karakteristieke houten huizen bevinden. Er staan ongeveer 70 huizen en er leven meer ooievaars dan mensen! 😳 Ik vertel het mijn lover en als hij op de kaart ziet waar het ligt krijgt hij het volgende plan, ‘Dan kunnen we vandaar een stuk Bosnië in.’ Zo gezegd, zo gedaan en de volgende morgen doen we eerst inkopen (dit is toch wel bijzonder vlees 😉) en gaan dan op pad. Op zich is het niet heel ver, ongeveer 125 kilometer, maar voor het gemak nemen we dit keer de snelweg. Het laatste stuk van de route gaat over een binnenweg met aan de ene kant rivier de Sava en aan de andere kant af en toe hele kleine lang gerekte dorpen. In Cigoc heeft het plaatselijke hotel/restaurant ook een kleine camping met slechts 10 plaatsen. Er staat niemand in deze oase van rust! Ook dit is weer zo’n onverwachts mooie leuke plek met zelfs een ooievaar die op zijn gemak over de camping struint!We eten snel wat yoghurt met fruit en fietsen dan naar het bezoekerscentrum. Een praatgrage vriendelijke kerel vertelt alles over het gebied en stopt ons verschillende folders met routes toe. De entree voor het park is slechts vijf euro per persoon. Gelukkig gaat dan zijn telefoon en we zwaaien snel dat het goed is, ‘We gaan het vinden!’ 😊 Daar fietsen we in de hitte, amper onderweg en nu al bezweet. Maar het is prachtig, de vele nesten met ooievaars, de huizen en de omgeving, geweldig! Het asfalt gaat over in een dijk begroeid met gras en dat gaat uiteindelijk over in modder! 😞‘Er is hier gisteravond meer regen gevallen dan in Zagreb.’ babbel ik tegen mijn lover. Dit pad is pas het begin want de modder wordt erger en dikker. De banden van mijn fiets zitten helemaal vol met de dikke klei waardoor het voorspatbord ook nog eens afbreekt…. 😳 ‘Echt, ik ging al niet meer met je wandelen maar nu ook niet meer fietsen! Serieus, iedere relatie kan kapot hoor!!’ moppert mijn vent. 😡 Alsof ik de route heb bedacht! 🤣 We zien er maar de humor van in, althans ik, zeker als ik naar mijn witte sneakers kijk! Welke gek doet er nou zulke schoenen aan! We ploeteren en klauteren door en komen uiteindelijk weer op het asfalt. Met de modderspetters om ons oren fietsen we terug naar de camping. Daar hebben we een mooie taakverdeling: hij doet de fietsen en ik de schoenen! Dat gaat niet helemaal vlekkeloos want bij het repareren van mijn spatbord zakt mijn vent door het campingkrukje. 🤣 Voor het avondeten gaan we naar het hotel en eten daar een heerlijke goulash schotel. Op de menukaart zien we dat we er ook kunnen ontbijten voor slechts zeven euro dus….precies, de volgende ochtend zitten we er weer! 🤣 Na het uitgebreide ontbijt doen we nog een koffie/thee en genieten van de relaxte sfeer, het geluid van de kikkers, moederpoes en haar speelse jong en de ooievaars! 😍 Dan is het toch echt tijd voor vertrek naar ons volgende land: Bosnië-Herzegovina. Nadat we de brug over rivier de Una over zijn zien we bij de Kroatische plaats Jasenovac iets wat je niet vaak meer tegenkomt. Namelijk een grenspost! 😳 Het is druk en in een lange rij wachten we af. De Kroatische douanebeambte bekijkt onze paspoorten en wappert met zijn hand dat we door kunnen. Dan komen we bij de Bosnische kant. Er zijn twee loketten, eerst de grenspolitie en het volgende loket zal dan douane zijn. We spreken de taal niet maar begrijpen wel van de aanwezige borden dat groenten en fruit aangegeven dient te worden. ‘Gewoon afwachten Dijks of ze wel wat gaan vragen. Vragen ze iets dan zeggen we dat ze zelf binnen kunnen komen kijken in de koelkast omdat wij geen idee hebben wat wel of niet mag.’ Dat is een verschil tussen ons, ik wacht af en mijn kerel wil het al gelijk zeggen….🤔 Het loket bij de marechaussee gaat open, ‘Paspoort.’ blaft de man. Hij bekijkt ze grondig en doet dan het loket dicht. Even later gaat het weer open en geeft hij ze terug, ‘Papers of the car!’ We verstaan niet precies wat ie zegt en hij herhaalt het harder, ‘Papers of the car!!!!’ 😳 Juist, dan ontstaat er een soort chaos want deze vraag hadden we niet verwacht en waar zijn die?! 🤔 Mijn vent springt naar achteren maar vergeet dat ie zijn broekriem tijdens het rijden altijd wat losser heeft dus snel een hand erbij voor de zakkende broek. Ik durf niet zomaar in het dashboardkastje te kijken want wie weet denkt die man dat ik een pistool of zo pak. 🤣 Dus knipper ik met mijn oogjes naar hem en zeg, ‘Wait, wait, I look.’ Hij vertrekt geen spier, het lijkt wel een beeld! Achter me is er een kleine verbouwing aan de gang, mijn kerel haalt de halve kast overhoop. OMG! 🤣 Daar verschijnt ie met een grote map met daarin gelukkig de papieren. De man bekijkt vluchtig het document, zwaait dan met zijn hand dat we door kunnen rijden. Zijn loket klapt weer dicht. 😳 Dit is de gebeurtenis in het kort maar in het echt hebben we inmiddels een hele rij wachtenden achter ons. Waarschijnlijk is dit onze redding want de douane zwaait direct al, ‘Go, go, go!’ Prima, voormalig collega’s, goed gewerkt! Daar rijden we met de inhoud van onze koelkast nog volledig intact Bosnië in. 😊 De omgeving waarin we terecht komen is prachtig! De weg gaat nog steeds langs de Una rivier, weilanden, dorpen met vaak niet afgemaakte huizen en in de verte bergen. Hier is er een mix van religies en dat het overgrote deel moslim is, is te zien aan de vele minaretten die overal hoog bovenuit steken. We zijn nog maar een paar kilometer hier als mijn vent het al snel door heeft: we hebben geen internet! Bosnië zit namelijk niet in de bundel! Lekker dan, want we kunnen nu dus niet veel. Bij een winkelcentrum gaan we aan de kant en het is ouderwets zoeken naar een openstaand netwerk. We hebben geluk en mijn vent kan een camping en de route opzoeken. 😊 Zo komen we uit in Bosanska Krupa aan rivier de Una op camping….juist, die heet ook Una! We worden vriendelijk ontvangen en ook nu is er, ondanks het hoogseizoen, nog plek. Prima zo aan het water! We wikken en wegen of we hier langer zullen blijven maar besluiten toch terug naar het westelijke gedeelte van Kroatië te gaan. Simpel omdat we te weinig over Bosnië hebben gelezen om ons een beeld te vormen wat we willen en kunnen gaan zien. Bosnië-Herzegovina, een land met een lange beladen geschiedenis in de jaren 90 van de vorige eeuw, gaat voor een volgende reis op de lijst en voor nu besluiten we om morgen de Plitvice meren in het gelijknamige Nationaal park van Kroatië te gaan bezoeken. Helaas zijn de weersverwachtingen niet al te best voor de komende dagen dus we willen ook niet te lang wachten. Donderdagmorgen rijden we de camping af richting de grens. Dit is even puzzelen want door onze route naar de meren moeten we een andere grensovergang hebben, die in Trzacka-Rastela. Als we daar aankomen staan we voor een raadsel. Dit ziet er gesloten uit! 😳We parkeren de hut en mijn vent stapt uit voor onderzoek. In een hokje zit een douanebeambte die uitlegt dat de overgang voor voertuigen dicht is, deze hier is alleen voor voetgangers. We moeten ongeveer 30 kilometer verderop zijn in Izacic. Daar aangekomen moeten we aansluiten in een van de twee lange rijen met auto’s, motoren en vrachtwagens. Als we de loketten naderen zien we ook hier de borden over groenten en fruit. Deze borden aan de Kroatische kant zijn groter en meer dwingend: ‘Alle gekochte groenten, fruit en vlees uit Bosnië moet aangegeven worden!’ 😳 Ik geef mijn vent dezelfde uitleg, ‘Afwachten en kijken wat ze gaan vragen.’ Nu zijn we Bosnië zo uit maar om Kroatië weer in te komen is een ander verhaal. Voor ons moet ieder voertuig aan de kant en krijgt controle. Zelfs de motorrijder die voor ons staat moet al zijn koffers openmaken. Dan zijn wij aan de beurt. De vrouwelijke douanier vraagt of we iets aan te geven hebben. Na het antwoord van mijn vent dat we een koelkast met proviand hebben dat eergisteren in oost Kroatië is gekocht mogen we ook aan de kant. ‘Open the door!’ beveelt ze, loopt om en stapt in de deuropening aan de zijkant. Mijn vent moet buiten blijven en ik mag op haar teken de koelkast open doen en vervolgens een aantal keukenladen. Ze kijkt en knikt en vraagt dan, ‘Cigarettes or wine?’  We hebben misschien 4 flessen bij ons dus ik waag de gok en mijn antwoord is , ‘No, no.’ Vervolgens stapt ze uit en zwaait met haar hand als signaal om door te rijden. Zucht, dat hebben we ook weer gehad! 😊 De Plitvice meren zijn razend populair en dat is te merken aan de hoeveelheid hotels en campings langs de route. Onze keus valt op Kamp Korana. Zo’n vijf kilometer van de meren af. Veel dichter kunnen we niet komen. Het is een leuke onoverzichtelijke camping. Leuk omdat je zelf een plek mag zoeken, onoverzichtelijk omdat het niet echt afgebakende plekken zijn, men neemt het niet zo nauw. Het is een groot heuvelachtig terrein met bomen en struiken. Goed opletten dus waar je redelijk recht kan staan! Verrassend is dat het ook hier nog niet echt druk is. Als we staan vrezen we bij het zien van de nummers dat we meerdere plekken in beslag hebben genomen! 🤣 Al vrij snel krijgen we buren, ouders met drie kinderen en een caravan. Wat blijkt: ze komen uit Spijkenisse! Als we een tijd later overburen krijgen die uit Rotterdam Ommoord komen kunnen we alleen maar zeggen: Hoe klein is de wereld!! 😊 We hadden het plan om met de fiets naar de meren te gaan, het is immers maar vijf kilometer. Maar na het zien van de doorgaande weg die waanzinnig druk en smal is lijkt ons dat toch niet slim! We bekijken de mogelijkheden voor een taxi en de tickets voor het park. Ze werken met tijdsloten en omdat het morgen ook weer tropisch warm gaat worden kiezen we 08.00 uur. De taxi regelen we voor 07.30 uur! Laat de wekker het maar niet horen. 🤣 Als we een praatje met het stel uit Ommoord maken blijkt dat zij nog niets geboekt hebben. De mannen gaan snel aan de slag met de booking site en zo zitten we de volgende dag vroeg met zijn vieren in de taxi op weg naar het park. Er zijn twee ingangen. Het verschil hierin is de richting. Begin je bij de boven- of onder meren. Wij hebben tickets voor ingang 1 geboekt. Binnen in het park is een groot bord met daarop aangegeven welke opties er zijn. Er zijn in totaal 8 routes waarvan er 4 hetzelfde zijn maar in omgekeerde richting. Het is maar net welke ingang dat je kiest. Wij gaan voor C (bij de andere ingang is dat H) een route waarbij je zowel de hogere als de lagere meren ziet, met een lengte van acht kilometer veel wandelplezier. 😊 De duur is ongeveer 4 tot 6 uur, dit is afhankelijk van hoe vaak je stopt. Verder omvat de route een boottocht over het Kozjak meer en een treintje terug naar het startpunt. Na nog geen 50 meter in het park zien we het eerste wild: een vuursalamander.In het begin is het best druk met andere wandelaars maar het is niet storend. Op route C kom je al vrij snel langs de Veliki Slap, de hoogste waterval in dit park. De wandeling is goed te doen over stenen en houten vlonders. De foto’s spreken verder voor zich hoe schitterend het hier is! 😍 Een dag niet gestift is een dag niet geleefd zeg ik altijd maar !  Bij de uitgang geven we Monica en Jeroen, het stel uit Ommoord, een appje waar zij zitten. We zijn elkaar onderweg wel tegen gekomen maar hebben niet met elkaar gewandeld. Mijn vent wil meestal vaak stoppen om foto’s te maken en niet iedereen vindt dit leuk. 😊 Maar ze blijken vlakbij en zo zitten we even later weer met zijn vieren in de taxi op weg terug naar de camping. Om de prachtige dag af te sluiten gaan we ‘s avonds gezellig met hen uit eten in het restaurant van de camping. Dan is het al weer zaterdag, we zijn inmiddels 67 dagen onderweg! De buurtjes uit Spijkenisse en Ommoord trekken verder Kroatië in en wij besluiten om een rustdag te houden. Mede ook omdat de weersverwachting slecht is en er vele waarschuwingen, met name voor de Alpen, volgen. We houden het nauwlettend in de gaten. De dansgroep die nog optreedt op het terras heeft best mazzel. ‘s Avonds gaan we ook hier de storm in: windvlagen, fikse regenbuien, donder en bliksem trekken over de schuddende hut heen! 😞 Voordat we naar bed gaan checken we of alle ramen en luiken goed dicht zijn. Zelfs het kleine luik in de douche moet dicht want het regent keihard in! Dat het inderdaad hevig is geweest merken we de volgende morgen als we weg willen rijden. De hut zit vast in de modder maar gelukkig met wat extra mankracht van de nieuwe Poolse buren komen we los en belanden op het asfalt. Laat de zondag maar beginnen, een nieuwe dag! 😊