De cruise naar de Caribbean

Na de reis door Oost Europa blijkt de tuin bij thuiskomst, ondanks het werk van de tuinman,  in drie maanden een enorme chaos geworden. Zeker het onkruid in mijn vent zijn groententuin staat meters hoog en met moeite is er nog een gewone plant te vinden. We zijn het vele werk daarin wel een beetje zat aan het worden dus moet er maar kunstgras in komen. Eerst de troep eruit. Dan een laag plastic, en dan een stuk kunstgras. Als dat gebeurd is bedenk ik me dat ik dit jaar toch ook wel weer eens een kerstdorp wil bouwen. Dus mijn lover begint met veel zuchten en steunen aan het opzetten van het frame. Tja, een vrouw en haar hobby. 🤣 Daarna mag ik zelf aan de slag. En na twee weken staat er weliswaar een klein dorp maar met een volwaardige skipiste. Nu het oude kantoor boven zoals het er nu uitziet ongebruikt gaat blijven besluit Roel de serverkast en de bekabeling maar eens uit te mesten. Dikke bossen kabel zijn overbodig en worden weggeknipt. Het levert een boel ruimte op. En dan hebben we ook nog de jaarlijkse schil-acties en het inmaken van appelmoes en stoofpeertjes. Gepensioneerd zijn is nog best hard werken hoor aldus mijn vent. 😉 Dan krijgen we ook nog een kunstkerstboom aangeboden maar die moet nog maar even in de garage blijven wachten op zijn beurt. Het nieuwe privékantoortje ziet er nadat we de grote tafel en de lampen van boven hebben gehaald in ieder geval een stuk gezelliger uit.Moeders had weer eens een cruise gezien voor weinig geld. Met de Costa ( Ja, die van kapitein Schettino 😳) van Italië via Zuid Afrika naar Oman en eindigend in Dubai, totaal 38 dagen. Maar helaas, een paar weken na het boeken krijgen we bericht van het reisbureau dat de cruise gezien het gedonder in het Midden Oosten, Jemen en Iran gecanceld gaat worden. Niet veel later komt er een nieuwe reis in beeld:  met de MSC Virtuosa in 19 dagen van Rotterdam via een aantal havens naar het Frans-Caribische eiland Martinique. Daar eindigt de cruise en blijven we nog een kleine week in een hotel aan het strand.😊 De Virtuosa is een ‘grote dame’ met plaats voor zo’n 6000 passagiers. Ze heeft afgelopen maand in het dok gelegen voor onderhoud bij Verolme Botlek. We fietsen de Maassluissedijk op om wat foto’s te maken. En we fotograferen de (proef) vaart de Noordzee op.   Een dag later breng Peet Verhoef ons naar de Wilhelminapier. Moeders en Jan zijn ook al gearriveerd. Terwijl de regen met bakken neerklettert stappen we aan boord van de MSC Virtuosa. Oud collega Jan Booister die in torenflat ‘De Rotterdam’ woont is weer zo aardig om een foto van bovenaf te schieten. Er zijn veel passagiers die een korte trip naar een van de twee eerste havens maken, Southampton en Le Havre. Mooie gelegenheid om eens te kijken of cruisen bevalt. Het schip is zelfs dan nog bij lange na niet vol. Twee keer per jaar, als de seizoenen wisselen, veranderen cruiseschepen ook van vaargebied. ‘s-Zomers bijvoorbeeld in Europa, en ‘s-winters in de Caribbean of richting zuidelijk Halfrond. Wij hebben al on-line ingecheckt en ondanks de drukte gaat het inschepen voorspoedig. Die drukte komt overigens hoofdzakelijk omdat veel mensen, ondanks dat ze in Southampton aan boord blijven, toch een visum moeten hebben en dat niet aangevraagd hebben. Rare jongens die Engelsen. Vrij zinloze geldklopperij want gratis is het niet echt. Maar, wij hebben het gelukkig wel vooraf geregeld. We bekijken snel de hut die op de negende verdieping ligt, het Straussdeck, wij hebben stuurboord en moeders en Jan tegenover ons aan bakboord.Dan richting één van de vele restaurants voor de lunch. In tegenstelling tot de grote Aida Nova, onze cruise afgelopen voorjaar, is het hier op de Virtuosa makkelijker ingedeeld. Een grote centrale wandelpromenade met winkels, bars, enkele specialiteitenrestaurants en een geweldig plafond op de zesde verdieping brengt je naar de verschillende andere bars en restaurants die zich voor en achter op verscheidene verdiepingen bevinden. Op het plafond komen een aantal keren per dag mooie lichtshows. Mocht je verdwalen dan zijn er deze scheepsplattegronden. Een handigheidje is de lift. Aan de buitenzijde toets je in welke verdieping je wilt en de desbetreffende lift brengt je rechtstreeks naar de gewenste etage. Het resultaat: weinig wachttijden en geen liften die op iedere verdieping stoppen. Ook de lift met uitzicht op zee is het vermelden waard! Terug naar de lunch! We kiezen voor het buffetrestaurant. Dat is op ieder schip altijd weer even ontdekken. Eerst een tafel scoren en dan om de beurt de vele verschillende lekkernijen uitzoeken óf eerst eten scoren en dan een tafel? We hebben van moeders alle drie een drankenkaart gekregen dus kom maar door! 😉 Verder is zo’n eerste dag altijd druk, koffer uitpakken, schip verkennen en het verplichte safety programma volgen. Rond 18.00 uur varen we uit. Het is inmiddels donker en door het slechte weer staan er niet veel mensen op de kade om uit te zwaaien. In de Waalhaven aangekomen keert de grande dame haar kont. 😳 Meestal gaat dit al bij binnenkomst maar om onduidelijke reden is de Virtuosa vooruit met haar achterzijde naar zee aan de kade gaan liggen. Terwijl we aan het diner zitten zien we Maasluis en Hoek van Holland aan ons voorbij trekken. Op deinende golven varen we in de nacht Engeland tegemoet. De volgende morgen moet er natuurlijk eerst een Engels ontbijt worden genuttigd. Daarna gaan mijn vent en ik aan land voor een rondje door Southampton. Maar eerst moeten álle passagiers langs de douane. In een honderden meters lange rij sjokken we langs een viertal douaniers die checken of je je ETA hebt. Uiteraard kan m’n vent het weer niet laten om te zeggen “The EU was better,  wasn’t it.” 🤭 Er kwam gedempt een opmerking terug: “Not everything.” “Nou, de volgende keer pak ik wel een rubberboot, dat gaat sneller” zegt ie terug in het Nederlands. Moeders en Jan blijven aan boord, veel te koud.🥶 Gelijk hebben ze want een snoeiharde ijzige wind blaast ons naar het centrum. Na wat shoppen gaan we terug en genieten verder van een quiz aan boord. Eigenlijk is het leven heel easy zo, er zijn veel activiteiten (volgens een app op je phone te vinden of op deze borden) maar niets is verplicht. In Le Havre gaan er de volgende dag wederom veel passagiers van boord, we zien er ook weer enkele bijkomen maar de drukte van de afgelopen twee dagen blijft uit. Hoeveel passagiers er aan boord zijn is onduidelijk. De berichten hierover zijn wisselend maar volgens onze kelner Francis zijn er nu zo’n 2700 passagiers en 1500 bemanningsleden aan boord. Door de vele zeedagen is de reis niet altijd geliefd. Maar deze oversteken zijn over het algemeen prima geprijsd! Op weg naar Ponta Delgada op de Azoren zijn we drie dagen op zee. Het zijn rustige dagen, het weer is wat onstuimig, de temperatuur koud en de zee redelijk rustig. Althans dat vinden wij! 😊 Dat niet iedereen er zo over denkt blijkt als we voor een vraag in de rij bij de receptie staan te wachten. Terwijl we onze vraag stellen luisteren we met een half oor naar het echtpaar naast ons. Het zijn Nederlanders en de vrouw vraagt aan de receptioniste; “Weet u wanneer de golven stoppen en kan het schip anders minder snel varen want ik heb last van het schommelen en hierdoor nog niet alle dingen kunnen doen die ik wil omdat ik nu vaak op bed lig.” 😳 Zeg het maar, moet je dan lachen of huilen als je dit hoort! 🤣 Beiden hebben we een déjà vu momentje naar Amerika/Canada als we daar mensen hoorden vragen hoe laat de beren of walvissen te zien waren. Dan zijn we op de Azoren, de temperatuur is heerlijk en we gaan op pad naar de autoverhuur. Die zit net buiten het haventerrein en al vrij snel zijn we op weg voor een tour over het eiland. Thuis hebben we al een route bedacht met alle bezienswaardigheden. Het is prachtig hier, de natuur met vele verschillen en mooie vergezichten. De lokale geysers doen ons denken aan Yellowstone. Onderweg eten we een typische maaltijdsoep gegaard in een pan die in een gat van de hete geyser heeft gestaan. Na een perfecte dag checken we terug aan boord ons sociale leven en maken ons op voor weer een aantal dagen zonder internet. Alleen Roel heeft een internet pakket genomen om toch bereikbaar te zijn. Of misschien was hij bang voor afkickverschijnselen. 🤣 Rond 18.00 uur verlaten we de Azoren en later op de avond zet de kapitein ‘het golfslag bad’ weer aan (vier meter hoge golven roept ie om) en danst de Virtuosa als een soort Boney M de nacht in. Ik vind dit altijd wel prettig want slingerend wandelend op mijn hakken valt het dan minder op dat ik een aantal Tequila’s Sunrise op heb. 😉 De Virtuosa is op weg naar onze eerste Caribische bestemming, namelijk: Barbados. Verder gaan we de eilanden St. Kitts, Antigua, Dominica en Martinique aandoen. Exotische namen van exotische bestemmingen. De dagen aan boord verlopen easy. De zon is inmiddels gaan schijnen en we vermaken ons bij het zwembad en op andere plekken. Jan denkt toch nog maar eens of een brommerrijbewijs iets voor hem is.Maandagavond: White Night!En een heuse schuimparty. Er is een ober-robot die je cocktails op wens maakt. Maar wat menselijk contact is toch wel beter. ‘s-Avonds bezoeken we een show in het theater en daarna gaan de voetjes op de vloer in de verschillende dancings.Het casino is heel rustig en helaas ongezellig. Een drankje en een een spelletje kaarten. In de plaatselijke Spa boek ik een nagel arrangement. Dat we teveel eten en drinken in dit drijvende hotel laat zich raden! 🤣 Op Elegant nights moeten we ons opdoffen.   Na weer vijf dagen op zee arriveren we in Barbados. We zijn nu elf dagen onderweg.Wij hebben niets geboekt als excursie en dat blijkt nu jammer. We gaan de hoofdstad in maar…. het is een Nationale feestdag en echt alles is dicht. Dan wandelen we maar naar een dichtbij strandje.  We komen de broer van Poetin nog tegen met zijn maîtresse  die een nieuwe kalender aan het maken zijn. Of zou het toch iemand anders zijn.  🤣 Vaarwel Barbados, op naar Saint Kitts.