De wandeling, het was doorzetten….

Het is inmiddels vrijdag 27 juni en dit is al weer dag 38 van onze reis. We vinden het heerlijk om met de camper rond te trekken. Natuurlijk is het wel eens te klein en zijn we continue op elkaar aangewezen. 🤣 Maar deze afgelopen weken hebben ons helder doen inzien dat we er absoluut nog niet aan toe zijn om onze woning in Vlaardingen te gaan verkopen om naar Spanje te verhuizen. We blijven gewoon zitten waar we zitten, best van twee werelden op deze manier! 😊 Voor nu is er geen tijd om te zitten want voordat we gaan rijden moeten er eerst boodschappen gekocht worden. De Poolse supermarkt Niskie Ceny ligt tegenover onze overnachtingsplek van de afgelopen dagen dus we wandelen er zo naar toe. Zoals eerder gezegd: de prijzen in de restaurants en kledingwinkels enz. zijn vaak net als bij ons maar de levensmiddelen zijn toch echt goedkoper. Kippenpoten, 1.25 euro per kilo. 🤔Na alle inkopen rijden we naar Krakau, onze volgende bestemming. De enige camperplaats dichtbij het centrum, die ik op de app vind, bestaat eigenlijk niet meer dus we kiezen voor camping Smok. Ook nu gaan we het over de prijs niet hebben maar dit is wel één van de duurste tot nu toe. De plek is echter perfect, lekker groot met bomen, dus zon en schaduw. Volgens de reviews is het centrum makkelijk met de fiets of tram te bereiken. Op iedere camping die we hier hebben gehad mogen we zelf een plaats kiezen, geweldig! Alsof ze weten dat ze met een mega zeikerd te maken hebben. Want ik heb het al vaker gemeld, ik heb zo mijn eisen: niet in de buurt van vuilnisbakken, ver genoeg van het sanitair, niet naast een busje met een schuifdeur, niet naast een tent met een rits….ja, lieve lezers verbaas u nergens over maar ik ben niet makkelijk wanneer het om een plaatsje voor de hut gaat. 🤣 We houden verder deze vrijdag een dag met lekker niets doen. even nog de emoties van Auschwitz laten bezinken. Wel bekijk ik vast wat we in Krakau allemaal kunnen gaan zien. Zo gaan we dus met een phone vol verzamelde informatie de volgende ochtend op pad. Vanaf de camping loopt er een prima fietspad en een klein kwartier later staan we aan de rand van het centrum aan de rivier de Wisla (Weichsel).  Wow, het begin is goed! Verschillende restaurantschepen liggen aan de kade en mensen fietsen en wandelen op de dijk. Inderdaad Krakau is een leuke stad met veel bezienswaardigheden. Op het eerste plein dat we oplopen is al gelijk een demonstratie bezig. Zes Oekraïners aan de éne kant en twee rechts radicale Polen aan de andere kant. En tien agenten erbij. Allebei de partijen met een megafoon en elkaar toeschreeuwend. Op de Poolse vlag staat ‘Vergeet niet hoeveel Polen jullie vermoord hebben tussen 1939 en 1945.’ 🤔Een straat verder bezoeken we de Rynek Glowny (Grote markt). We eten een typische Poolse maaltijd: varkensbout met kool. Erg lekker! Dit middeleeuwse plein is groot en het hart van de stad. Met als pronkstuk de Mariakerk met de twee ongelijke torens. Het verhaal gaat dat twee broers met elkaar wilden wedijveren wie de hoogste toren zou kunnen bouwen. 😊 In het midden vind je de lakenhal met allerlei souvenirwinkeltjes. Laten we de koetsen met paarden niet vergeten die op het plein staan te wachten terwijl de koetsiers toeristen verleiden om een ritje te maken. Langs het voormalige huis van popie jopie, Johannes Paulus de tweede fietsen we terug naar de Wavel. Dit is een burcht en een kathedraal iets hoger gelegen op een heuvel. Vanaf hier genieten we van het uitzicht op de stad. Beneden aan deze heuvel vinden we allemaal kraampjes met prullaria, etenswaren en nog meer. Hier staat ook het beeld van Smok Wawelski. De Wawel draak die, zoals de legende gaat, in een grot zou hebben geleefd. De boeren waren bang voor de draak en om het dier niet boos te maken werd het iedere dag gevoerd. De koning beloofde de hand van zijn dochter aan degene die de draak zou kunnen verslaan. De slimme schoenmaker Skuba vulde een dood schaap met zwavel, naaide hem weer dicht en gaf het aan de draak. Dit werd het einde van de draak, het begin van een huwelijk en een beeld dat om de paar minuten een steekvlam uitspuwt. 😉 We zijn blij met de fietsen want dat verplaatst toch een stuk makkelijker. Het zijn geen hele grote afstanden maar om in Joodse wijk Kazimierz te komen moeten we naar de andere kant van de stad. Hier zijn scenes uit de film Schindler’s List opgenomen. De wijk is nu (mede door de opnames van de film) hip en trendy maar kent een verdrietige geschiedenis. De Duitsers maakten in 1940 een einde aan de hier gevestigde Joodse gemeenschap en de wijk raakte in verval. Het lijkt alsof het soms nog aan de huizen en de bestrating te zien is. Met name dat laatste maakt dat we met de fietsen goed oppassen om niet te vallen op de vooral kleine slecht liggende keitjes. Terwijl we ‘s middags een wijntje en tapas doen zie ik in gedachten de Joodse mensen met hun huisraad zeulen omdat ze in de Tweede Wereldoorlog verbannen werden uit hun huizen in dit gedeelte van de stad naar de andere kant van de rivier, de wijk Podgórze. 😪 Na een bezoek aan de Joodse begraafplaats (ze stapelen die graven gewoon over elkaar heen. De steen blijft staan, de volgende overledene gaat er bovenop. Graven worden nooit geruimd) gaan we shoppen in Galeria Bronowice aan de overkant van de wijk.  Even de gedachten weer relativeren. Ook hier verbazen we ons wederom over de hypermoderne winkelcentra. Zeker als we de volgende dag Galeria Krakowska bezoeken. Echt, er zitten winkels bij die niet misstaan op de PC Hooftstraat in Amsterdam. 🤔Natuurlijk gaan we ook naar de fabriek van Oskar Schindler in de wijk Podgórze. ‘s Avonds kijken we na de BBQ de film waarin hij het leven van vele Joden wist te redden door ze in zijn fabriek te laten werken. Na Auschwitz en het bezoeken van de Joodse wijken hier in Krakau vinden we allebei dat de film aangrijpender en realistischer is dan de eerste keer dat we deze vroeger hebben gezien.  Ook de voormalige gettowijk Podgórze is inmiddels volgebouwd met vele nieuwbouwhuizen. Hippe restaurants, ateliers en design winkels hebben zich in de oude panden gevestigd. Na vier dagen Krakau rijden we op dinsdag door naar de zoutmijnen bij Wieliczka. Het zijn slechts 20 kilometers en het gaat wachten worden want onze besproken tour is pas om 13.00 uur. Net als in Nederland is het hier sinds een paar dagen ook erg warm. Toch gaan we in lange broek en gewapend met trui en vest richting de ingang van de zoutmijnen. In de gids staat namelijk dat het onder de grond koud is, een constante temperatuur van 16 graden. Ook dit keer is het opvallend hoe snel en accuraat de Polen zijn. De lange rij met wachtenden wordt in kleinere groepen verdeelt en met een gids gaan we op pad. Nadat we 800 treden! 😳 zijn afgedaald staan we aan het begin van de rondleiding door een van de oudste zoutmijnen ter wereld. De gangen zijn in totaal 300 kilometer lang en bereiken een diepte van 327 meter. Het winnen van zout op deze plek werd voor het eerst vermeld in 1044. De foto’s spreken voor zich hoe super mooi het is! 😊 Na de rondleiding van drie uur nemen we een akelige kleine lift en staan weer boven de grond. De hut die op de parkeerplaats in de volle zon staat is inmiddels een bakoven. Wij trouwens ook in de lange broek want het was totaal niet koud onder de grond.🤣 Snel starten, ramen open en op naar onze volgende overnachtingsplek die slechts 8 kilometer verderop ligt in het dorpje Raciborsko. ‘Sla linksaf.’ zegt mevrouw DomDom en we komen vervolgens op een niet al te brede grindweg. Die hobbelen we af langs weilanden en bossen om uiteindelijk bij de camping te komen. Wat een geweldige plek is dit! De vriendelijke eigenaar komt aangesneld en in gebrekkig Engels legt hij alles uit. Ook hier mogen we weer zelf een plekje zoeken. Er staan niet veel anderen op deze niet al te grote camping. Wat een rust en wat een pracht plek! Omdat het volgens de weersverwachting de komende dagen nog warmer gaat worden besluiten we hier langer te blijven. Zo hebben we de volgende dag een heerlijke rustdag waarop we niet meer doen dan de wasmachine gebruiken, naar de bossen turen, vogels luisteren, genieten van deze twee rakkertjes die over de camping struinen en als het in de namiddag iets is afgekoeld maken we een wandelingetje over het terrein. 😍 Ondanks dat de thermometer donderdag 38 graden zal gaan aantikken rijden we toch naar Zakopane. Eerst een stop bij de Lidl voor inkopen en dan door. In de snik hitte rijden we camperpark Olimp op en zetten de stoeltjes buiten. Om een beetje schaduw te creëren heb ik een mooi idee. En als zo vaak, ik heb het idee en mijn lover doet de uitvoering! Beiden hebben we verder geen puf meer om iets te doen, morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen! 😉 De plaats Zakopane is gekozen omdat we iets van het Tatra gebergte willen zien. Dit ligt op de grens tussen Polen en Slowakije. De laatste gaat trouwens onze volgende bestemming worden. Maar eerst terug naar Zakopane. Wat weet ik ervan? Google geeft aan: de stad ligt op een hoogte van 800 meter, een wintersport centrum bij uitstek en een geliefde uitval voor wandelaars. Nou, dan ben ik om! 😊 ‘s Avonds nemen we alles (weersverwachting, route en must-see) nog eens goed door en maken een planning. Vrijdag gaan we de stad verkennen en zien wat de mogelijkheden qua liften is om boven in de bergen te komen. Zaterdag en zondag gaan we dan wandelen! Zo lopen we vrijdagmorgen het centrum in en vallen van de éne verbazing in de andere! We zijn in Polen maar hier in dit centrum lachen ze om Saas Fee, Zermatt, Whistler, Aspen of welke andere mondaine wintersport plaats! 😳 Echt, zelden zagen we in de zomer een wintersport dorp  zo prachtig en sfeervol aangekleed. Tel daarbij op mooie winkels, ontelbare marktkraampjes slingerend door de straten, sfeervolle restaurants met live-muziek en de vele terrassen! 😍 Dat dit alles werkt merken we aan de bezoekers, je kan over de hoofden lopen! 🤣We ontdekken dat er twee liften omhoog gaan. Een kabelbaan vanuit het centrum naar de top van de berg Gubalówka en een kabelbaan in Kuźnice naar de bergtop Kasprowy Wierch. Kuźnice ligt net buiten Zakopane, een klein kwartier op de fiets. ‘We doen eerst Kasprowy. Morgen is het mooier weer dan zondag.’ zegt mijn vent. Ik vind het prima en zo fietsen we de volgende dag met een rugzakje vol voer en drank naar het begin van de kabelbaan. Je kan niet met de auto tot de cabine komen. Dit is alleen mogelijk met de bus, een taxi, een koetsje met paard, fietsend of lopend. Echt, we weten niet wat we zien! Een lange stoet vol sjokkende mensen rijden we voorbij, allemaal op weg naar de lift! 🤔 ‘Nou, we zijn niet de enigen die dit gaan doen.’ stelt mijn vent als we de rij bij de kassa zien. Jongens, wat een drama is dit! Maar ook nu is de Pool weer accuraat en snel, met een half uur staan we aan het loket. Ik weet niet hoe dat bij anderen is maar wij hebben in deze tijd dan een soort vraag en antwoord spel wat we zullen doen. Zowel naar boven als naar beneden met de cabine. Of alleen naar boven en terug naar beneden wandelen. Deze vragen worden niet makkelijker omdat je met een retour maar 1.40 uur boven mag blijven. 😞 ‘Nou, laat ik het zo zeggen, ik ga niet voor 1.40 uur naar boven hoor!!’ deel ik mijn lover mede. ‘We willen bewegen dus we gaan gewoon naar beneden wandelen!!’ tetter ik verder. Om een 3e Wereldoorlog te voorkomen stemt hij toe, ‘Can I have two tickets one-way please.’ vraagt ie dus aan de caissière. Boven aangekomen genieten we van het uitzicht! Het is geweldig! 😍 De kaart met wandelroutes is onduidelijk maar er staan een aantal stands van de informatie die je prima uitleg geven. Mijn vent kijkt eens om zich heen, ziet de wandelpaden en is er niet gerust op. ‘Weet je zeker dat we moeten gaan wandelen?’ 🤔 Serieus, die man is niet goed en bazig zeg ik; ‘Aub Dijks, wat hebben we nou afgesproken!  We hebben niet voor niets die schoenen aan!! Trouwens, volgens mij heb ik ergens gelezen dat het maar een wandeling van 2.5 uur is!!😤 Zo beginnen we dus aan de afdaling. De zon schijnt uitbundig, de vergezichten zijn zo mooi, dit is genieten! Na een kleine kilometer gaat het pad over in stenen. Van die stenen waarop je voorzichtig zoekend van de één op de ander stapt. De opgewekte communicatie tussen ons is verdwenen. Van ons tweeën ben ik de wandelaar en de afstand wordt groter. Iets ter hoogte van een meertje stoppen we voor de lunch. ‘Terugkeren en toch met de lift?’ opper ik. Maar mijn vent wil er niets van weten, ‘Ik ga nu door!!’ Hij bekijkt de kaart en dan blijkt dat we nog slechts 1/3 van de route hebben gehad! 😳 De rest van de tocht zal ik jullie besparen maar het is continue klimmen en klauteren. Aan de verbeten gezichten om ons heen zien we dat niemand hier plezier in heeft. ‘Hoe kwam jij erbij dat dit leuk wandelen zou zijn?’ vraagt mijn vent. Ik heb er geen antwoord op. 😞 Na vier uur zijn we beneden! ‘Luister goed, nooit maar dan ook nooit ga ik meer met je wandelen!’ moppert mijn vent. Antwoorden is niet nodig, ik laat hem maar even want snap het wel. Het was om kort en krachtig te zeggen: een klote wandeling! 😡 Er was niet eens tijd meer om ons heen te kijken want dan zou je onderuit kunnen gaan. We hebben diverse valpartijen gezien. De fietsen staan er gelukkig nog en zo suizen we het laatste stuk van de helling af naar beneden. Bij de hut zakken we neer in een stoel, schoenen uit, douchen en een wijntje. We zijn kapot! Mijn vent erger dan ik maar hij is een man….die hebben het altijd een beetje erger! 🤣 Naast ons zijn nieuwe buren komen staan. Een leuk Nederlands stel met een hond. We maken een gezellig praatje en het komt op de wandeling. Zij zijn al met de fiets naar de cabine gegaan en hebben daar gezien dat honden helaas niet in de lift mogen. Omdat we vrezen dat wij morgen geen stap meer kunnen zetten bieden we aan om op te passen. Wel geven we ze het advies om een retourticket voor de cabine te kopen want echt de wandeling geeft geen plezier. De volgende morgen zijn we blij met doggie want zo hoeven we lekker niets te doen.Koffietje/thee is voldoende en verder genieten van de omgeving. 😍 Het stel is vroeg vertrokken en rond de middag weer terug bij ons. Ze hebben genoten en zijn zo blij dat we opgepast hebben, dit uitzicht boven hadden ze niet willen missen! Als lief bedankje krijgen we een leuke sleutelhanger. Die gaat op de plankjes thuis bij de andere souvenirs! So cute! ‘s Middags gaan we met elkaar naar het centrum en verbazen ons wederom over de vele Arabische vakantiegangers. Ze zijn er hier blij mee want deze toeristen geven veel geld uit!  We slenteren weer door de straatjes, en doen gezellig een drankje op een terras.    Dit is ook zo leuk aan reizen: het ontmoeten van fijne mensen! 😊